Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów - najczęstsze problemy związane z rozliczeniem

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce, gdy następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w wykonaniu czynności opodatkowanych (art. 13 ust. 1 ustawy o VAT). O tym, czy dokonana dostawa towarów spełnia (bądź nie spełnia) warunki do uznania jej za WDT, decydują również przepisy określone w art. 13 ust. 2-8 ustawy o VAT.

Aby dostawę towaru, którego wywóz nastąpił z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, uznać za WDT, muszą zostać spełnione warunki związane ze statusem podatkowym dostawcy i nabywcy tych towarów. Obie strony transakcji, co do zasady, powinny być podatnikami VAT UE zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (poza wyjątkami związanymi z dostawą nowego środka transportu lub wyrobów akcyzowych). Dla uznania dostawy za WDT konieczne jest bowiem, aby:

● dokonującym dostawy był czynny podatnik VAT (niekorzystający ze zwolnienia), zarejestrowany jako podatnik VAT UE, który na potrzeby WDT posługuje się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL;

● nabywca towarów był:

1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE,

2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE,