Informacja dodatkowa jako część składowa sprawozdania finansowego
Kiedy należy stosować metodę łączenia udziałów? Na czym ona polega? Jak ująć koszty połączenia?
Jednym z najtrudniejszych zadań stojących przed pracownikami działów księgowości jest właściwe przyporządkowanie kosztów do odpowiadających im okresów sprawozdawczych. Rozliczenia kosztów w czasie dokonuje się za pomocą specjalnie wyodrębnionych kont rozliczeń międzyokresowych.
Informacja dodatkowa jest obowiązkową częścią sprawozdania finansowego, podobnie jak bilans oraz rachunek zysków i strat. Cechami wyróżniającymi informację dodatkową na tle pozostałych składników sprawozdania finansowego jest jej niesformalizowany charakter oraz otwarty katalog informacji.
Fundacje, stowarzyszenia i inne jednostki niebędące spółkami handlowymi oraz nieprowadzące działalności gospodarczej sporządzają swoje sprawozdania finansowe w znacznie uproszczonej formie.
Jedną z nowości wprowadzonych od 1 stycznia 2002 r. do ustawy o rachunkowości są zasady ewidencji księgowej instrumentów finansowych. Szczególne trudności sprawia prawidłowe ewidencjonowanie instrumentów pochodnych, czyli opcji oraz kontraktów typu futures i forward.
Wielu członków zarządów spółek z o.o. nie zdaje sobie sprawy, jak rozległe obowiązki w zakresie rachunkowości na nich ciążą. Sankcje za ich niedopełnienie mogą być bardzo dotkliwe zarówno dla spółki, jak i osób odpowiedzialnych.
W 2000 r. nasza spółka zapłaciła kontrahentowi za dostawę towarów poprzez indosowanie trzech weksli o łącznej wartości 30 000 zł. Operacja ta została wykazana w ewidencji bilansowej (Ct: „Inne środki pieniężne”, Dt: „Rozrachunki z dostawcami”) oraz ewidencji pozabilansowej (Dt: „Weksle obce dyskontowane i indosowane”). Biegły rewident po przeprowadzeniu badania sprawozdania finansowego zarzucił nam