Zwolnienie lekarskie tylko w celu leczniczym
Zwolnienie lekarskie wystawiane jest w przypadku stwierdzenia niezdolności do pracy pracownika po to, aby umożliwić mu jak najszybszy powrót do zdrowia oraz usprawiedliwić jego nieobecność w pracy.
Zwolnienie lekarskie wystawiane jest w przypadku stwierdzenia niezdolności do pracy pracownika po to, aby umożliwić mu jak najszybszy powrót do zdrowia oraz usprawiedliwić jego nieobecność w pracy.
Czy można wręczyć wypowiedzenie pracownikowi, który choruje od 5 miesięcy i przerwał ciągłość w chorobowym? Przez pierwsze 33 dni chorobowego pracodawca wypłacał wynagrodzenie za czas choroby pracownika ze swoich środków, następnie zwolnienia lekarskie L4 pracodawca przekazywał do ZUS, który wypłacał chorobowe. Ostatnie zwolnienie dostarczone przez pracownika miało przerwę jednego dnia od poprzedniego
Długotrwała choroba pracownika może w konsekwencji spowodować rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, czyli z przyczyn przez niego niezawinionych.
Obowiązkiem każdego pracodawcy jest skierowanie na badania kontrolne pracownika, który po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowego stawił się do pracy i zgłosił gotowość jej wykonywania.
Po spełnieniu odpowiednich ściśle określonych warunków pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z pracownikiem, który jest nieobecny w pracy z powodu długotrwałej choroby.
Odstępstwem od przewidzianej w Kodeksie pracy zasady wypłacania wynagrodzenia za wykonywanie pracy jest przysługujące pracownikowi wynagrodzenie wypłacane mu za czas niezdolności do świadczenia pracy spowodowane chorobą, czyli tzw. chorobowe.
Od 1 stycznia 2004 r. płatny jest przez pracodawcę każdy dzień choroby pracownika niezależnie od jej długości.
Choroba jest jedną z przyczyn usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Należy ją zatem odpowiednio udokumentować.
Stawienie się do pracy po chorobie nie zawsze oznacza, że pracownik jest w stanie wykonywać swoje obowiązki. O zdolności do pracy decyduje lekarz po przeprowadzeniu badania. Jej brak w konsekwencji powoduje brak ograniczeń do rozwiązania umowy na podstawie art. 53 Kodeksu pracy.
Długotrwała choroba pracownika jest przesłanką, która umożliwia pracodawcy rozwiązanie umowy o pracę łączącej go z pracownikiem. Jednak prawidłowe zwolnienie pracownika w takiej sytuacji wymaga zwrócenia uwagi na kilka szczegółów.
Od początku 2003 r. obowiązują zmienione zasady wypłacania wynagrodzenia za dni choroby. Pracodawca płaci już nie za 35 dni, lecz za 33 dni choroby. Natomiast za pierwszy dzień choroby trwającej maksymalnie 6 dni pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie.
Nie wszystkie składniki wynagrodzenia stanowią zapłatę za konkretnie wykonaną pracę w danym okresie. Często są pewnymi dodatkowymi składnikami wynagrodzenia o charakterze świadczenia. Mogą wynikać z różnych źródeł i mieć inne przeznaczenie. Niekiedy od pracownika wymaga się spełnienia różnych przesłanek w celu nabycia uprawnień do konkretnego składnika.
Warto zwrócić uwagę na kilka szczegółów podczas rozwiązywania umowy z pracownikiem długotrwale niezdolnym do pracy z powodu choroby. Jeżeli tego nie zrobimy, może okazać się, że będziemy zmuszeni przywrócić go do pracy, a nawet wypłacić mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
Przy rozpatrywaniu spraw związanych z rozwiązaniem lub wypowiedzeniem umowy o pracę sąd bierze pod uwagę nie tylko konieczność obrony pracownika jako słabszej strony stosunku pracy, ale uwzględnia także interesy pracodawcy, który przez zatrudnianie pracowników dąży do osiągania zamierzonych celów.
Ustawodawca, biorąc pod uwagę, że pracodawca przez nieobecność pracownika w pracy spowodowaną chorobą nie osiąga celu, w jakim zatrudnia pracownika - świadczenia pracy - stworzył możliwości prawne do rozwiązania umowy o pracę - za wypowiedzeniem, a przy długotrwałej nieobecności pracownika - nawet bezzwłocznie.
Pracownik podczas pobytu na urlopie bezpłatnym zachorował. Okres niezdolności do pracy był dłuższy niż okres udzielonego urlopu. Pracodawca nie chce wypłacić tej osobie zasiłku chorobowego. Czy takie postępowanie jest prawidłowe? - Monika G. ze Szczecina.
Obowiązek ustalania uprawnienia do zasiłków z ubezpieczenia chorobowego i wypadkowego spoczywa na płatnikach składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do tego ubezpieczenia powyżej 20 osób.