1.

We wspólnym systemie podatku od wartości dodanej (zwanego dalej „podatkiem VAT”) prawo do odliczenia podatku zapłaconego na wcześniejszym etapie obrotu odgrywa kluczową rolę, pozwala bowiem podatnikowi uniknąć ciężaru opodatkowania tym podatkiem, który ponoszony jest dopiero przez konsumentów. Jednakże z powodu terytorialnego charakteru podatku VAT ograniczonego do terytorium poszczególnych państw członkowskich prawo do odliczenia nie powstaje, w sytuacji gdy podatnik niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie członkowskim nabywa w tym państwie członkowskim towary lub usługi, które wykorzystuje do celów swojej działalności opodatkowanej prowadzonej w innym państwie członkowskim albo do celów działalności opodatkowanej, która nie wiąże się jednak z obowiązkiem zapłaty przez tego podatnika podatku, na przykład w związku z mechanizmem tzw. „odwrotnego obciążenia”. W takim wypadku bowiem brak jest podatku należnego na terytorium danego państwa członkowskiego, od którego można by odliczyć podatek zapłacony od towarów lub usług nabywanych przez podatnika na terytorium tego państwa członkowskiego.