Interpretacja indywidualna z dnia 15.02.2018, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.21.2018.2.ANK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.21.2018.2.ANK

w zakresie ustalenia, czy utworzoną w 2016 r. rezerwę celową można uznać za uprawdopodobnioną i zaliczyć na dzień 31 grudnia 2017 r. do kosztów uzyskania przychodów na postawie art. 16 ust. 2a pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2018 r. (data wpływu do Organu 15 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy utworzoną w 2016 r. rezerwę celową można uznać za uprawdopodobnioną i zaliczyć na dzień 31 grudnia 2017 r. do kosztów uzyskania przychodów na postawie art. 16 ust. 2a pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy utworzoną w 2016 r. rezerwę celową można uznać za uprawdopodobnioną i zaliczyć na dzień 31 grudnia 2017 r. do kosztów uzyskania przychodów na postawie art. 16 ust. 2a pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2014 r. Bank Spółdzielczy (dalej: Bank lub Wnioskodawca) udzielił kredytu podmiotowi gospodarczemu X. Kredyt został zabezpieczony m.in. wekslem in blanco wystawionym przez podmiot gospodarczy X, poręczony przez osoby prywatne. Na skutek braku spłat (zaległość przekraczała 6 m-cy) przedmiotowa ekspozycja kredytowa, zgodnie z obowiązującymi przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, została w 2016 r. zakwalifikowana do kategorii straconych i jednocześnie została utworzona odpowiednia rezerwa celowa, której Bank nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W marcu 2017 r. Bank uzupełnił weksel wystawiony przez podmiot X, stanowiący zabezpieczenie spłaty kredytu. Wobec braku płatności weksla, w marcu 2017 r. wystąpił na drogę sądową domagając się zasądzenia nakazem zapłaty niepokrytej sumy wekslowej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz poniesionymi przez Bank kosztami. Nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym został wydany przez Sąd Okręgowy () w kwietniu 2017 r. W maju 2017 r. - od powyższego nakazu zapłaty - podmiot gospodarczy X wniósł o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty wydanego przez w/w Sąd. W czerwcu 2017 r. Sąd oddalił wniosek podmiotu gospodarczego o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty. We wrześniu 2017 r. zostało doręczone Bankowi zażalenie, złożone do Sądu Apelacyjnego () przez pozwany podmiot gospodarczy, na postanowienie w przedmiocie oddalenia wniosku o wstrzymanie nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy (). W listopadzie 2017 r. Bank złożył w Sądzie Okręgowym () wniosek o nadanie klauzuli wykonalności i wydanie odpisu orzeczenia wraz z klauzulą wykonalności.&