Wyrok SN z dnia 20 lutego 2015 r., sygn. V CSK 295/14

1. Art. 49 ust. 6 u.d.j.s.t. stanowi samodzielną podstawę roszczenia jednostki samorządu terytorialnego o świadczenie z tytułu poniesionych przez tę jednostkę kosztów wykonania zadania zleconego z zakresu administracji rządowej nie pokrytych przez dotację celową, jeżeli przekazana dotacja celowa nie zapewnia pełnego i terminowego wykonania zleconych zadań, bez potrzeby odwołania się do art. 417 k.c.

2. Środki uzyskane na podstawie art. 23 ust. 3 u.g.n., stanowiące dochód własny powiatu i służące finansowaniu zadań własnych nie są przeznaczone na realizację zadań zleconych z zakresu administracji rządowej - jednostka samorządu terytorialnego nie ma ustawowego obowiązku pokrycia z dochodów własnych kosztów zarządzania nieruchomościami Skarbu Państwa.

3. Roszczenie, którego podstawę stanowi art. 49 ust. 3 u.d.j.s.t., nie jest roszczeniem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej i ulega przedawnieniu w terminie dziesięcioletnim (art. 118 k.c.).

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Maria Szulc (sprawozdawca)

Protokolant Piotr Malczewski

w sprawie z powództwa Miasta K. przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie [...] o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 20 lutego 2015 r., skarg kasacyjnych obu stron od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 20 grudnia 2013 r.,

1) uchyla zaskarżony wyrok w punktach I, III i IV (pierwszym, trzecim i czwartym) i zmienia go w ten sposób, że oddala apelację pozwanego co do kwoty 2.008.400, 70 (dwa miliony osiem tysięcy czterysta 70/100) złotych;

2) oddala skargę kasacyjną pozwanego;

3) orzeka, że koszty procesu w postępowaniu apelacyjnym i kasacyjnym ponosi pozwany i ich szczegółowe wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu w sądzie pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu Okręgowego w ten sposób, że zasądzoną - z tytułu poniesionych przez Miasto K. kosztów utrzymania zabudowanych nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa - kwotę 5.129.213,57 zł obniżył do kwoty 3.120.812,81 zł i w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Sąd drugiej instancji ustalił, że Prezydent miasta K. jako starosta w ramach zadań zleconych z zakresu administracji rządowej gospodarował w latach 2003 - 2007 nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa. Przyznana dotacja celowa w części dotyczącej gospodarki gruntami i nieruchomościami w latach 2003 - 2007 nie pokrywała wykazanych kosztów utrzymania pięciu nieruchomości, w tym kwoty 5.129.213,57 zł dochodzonej pozwem, mimo zaliczenia na nie wpływów z nieruchomości. Ustalił nadto, że starosta informował pozwanego, iż wysokość dotacji celowych nie jest wystarczająca, zaś pozwany informował starostę o braku możliwości sfinansowania zgłaszanych potrzeb wobec obowiązujących zasad ustalania dotacji i przyznanych jej wysokości dla miasta K.