Wyrok SN z dnia 29 stycznia 2008 r., sygn. I PK 196/07

Praca w sobotę stanowiącą dzień wolny od pracy wynikający z pięciodniowego tygodnia pracy (art. 129 § 1 k.p.), świadczona w godzinach nadlicz­bowych, uprawnia do dodatku w wysokości 50% wynagrodzenia (art. 151¹ § 1 pkt 2 k.p.).

Przewodniczący SSN Romualda Spyt (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Zbigniew Hajn.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 stycznia 2008 r. sprawy z powództwa Jerzego K. i Zbigniewa S. przeciwko „E.” SA w K. o wy­nagrodzenie za pracę, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 23 listo­pada 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 8 marca 2006 r. zasądził od pozwanego „E.” SA w K. - tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych - na rzecz powoda Zbigniewa S. kwoty: 6.301,84 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września do dnia zapłaty, 5.819,04 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 października 2003 r. do dnia zapłaty, 7.600,74 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2003 r. do dnia zapłaty, 8.279,18 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2003 r. do dnia zapłaty oraz na rzecz powoda Jerzego K. kwoty: 6.301,79 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września 2003 r. do dnia zapłaty, 5.819,04 zł od dnia 11 października 2003 r. do dnia zapłaty, 7.600,74 zł od dnia 11 listopada 2003 r. do dnia zapłaty, 12.760,49 zł od dnia 11 grudnia 2003 r. do dnia zapłaty, 15,50 zł od dnia 11 stycznia 2004 r. do dnia zapłaty. Sąd zasądził także na rzecz powoda Zbigniewa S. kwotę 103,55zł oraz na rzecz po­woda Jerzego K. kwotę 104,38 zł - obie kwoty tytułem ustawowych odsetek za nieterminową wypłatę wynagrodzenia za pracę, a także na rzecz każdego z nich kwoty po 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd ustalił, że powodowie aneksami do umowy o pracę z dnia 7 sierpnia 2003 r. zostali skierowani przez pozwanego do pracy w Re­publice Federalnej Niemiec. Wynagrodzenie powodów ustalone zostało w wysokości 8,79 euro za godzinę pracy w normalnym czasie pracy, a nadto uzgodniono, że z tytułu pracy w nadgodzinach powodom będzie przysługiwało wynagrodzenie w kwo­cie 10,99 euro za każdą godzinę pracy powyżej miesięcznej normy czasu pracy. Ko­lejnymi umowami o pracę na czas określony przedłużano czas zatrudnienia powo­dów - aż do dnia 29 lutego 2004 r. Powodowie świadczyli pracę w godzinach nad­liczbowych, a także niedziele i święta polskie, za które nie otrzymali należnego wy­nagrodzenia. Powodowie prowadzili własną ewidencję czasu pracy. W oparciu o tę właśnie ewidencję Sąd Rejonowy ustalił ilość przepracowanych przez powodów go­dzin nadliczbowych, uznając, że ewidencja czasu pracy przedstawiona przez pozwa­nego jest niewiarygodna, nie odzwierciedla bowiem rzeczywistego czasu pracy. Sąd Rejonowy stwierdził, że dla oceny stosunku pracy stron niniejszego procesu mają zastosowanie przepisy prawa polskiego, tak dotyczące ustalania wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, jak też dotyczące ustalania dni wolnych oraz świąt, mimo że praca świadczona była za granicą. Tym samym stawka godzinowa, wskazana w umowie o pracę, dotycząca pracy w nadgodzinach, uznana została za sprzeczną z powszechnie obowiązującymi przepisami Kodeksu pracy. Podstawę do obliczenia dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych stanowiła zatem stawka godzinowa, wynikająca z osobistego zaszeregowania powodów - 8,79 euro. Nadto Sąd wskazał, że praca powodów w soboty następowała po przekroczeniu średniotygodniowej normy czasu pracy, co powodowało ustalenie dodatku za tę pracę w wysokości 100% wynagrodzenia.