Wyrok SN z dnia 23 listopada 2001 r. sygn. I PKN 699/00

Przepisy o wypowiedzeniu wynikających z umowy warunków płacy (art. 42 § 1 KP) nie mają zastosowania do stosunku pracy z wyboru (art. 73 KP).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski

Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2001 r. sprawy z po­wództwa Józefa N. przeciwko Urzędowi Gminy w O. o wypłatę różnicy dodatku służbowego i pochodnych wynagrodzenia za pracę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 8 czerwca 2000 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Tarnobrzegu wyro­kiem z dnia 28 marca 2000 r. [...], orzekając w sprawie z pozwu Józefa N. przeciwko Urzędowi Gminy w O. o wypłatę różnicy dodatku służbowego i pochodnych wynagro­dzenia za pracę, oddalił powództwo. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Okręgowy stwierdził, że: po pierwsze - powód został wybrany z dniem 9 lipca 1994 r. na stano­wisko Wójta Gminy i funkcję tę sprawował do dnia 13 listopada 1998 r., przy czym Rada Gminy ustaliła wynagrodzenie za pracę powoda na tym stanowisku wedle sta­wek osobistego zaszeregowania i dodatku funkcyjnego, stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagrodzenia pra­cowników samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 111, poz. 493 ze zm.); po drugie - uchwała z dnia 10 listopada 1994 r. Rady Gminy O. przyznała powodowi począwszy od dnia 1 listopada 1994 r. dodatek służbowy w wysokości 100% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego, a następnie dodatek ten był obniżany kolejnymi uchwałami Rady Gminy, przy czym - jak stwierdził Sąd Okręgowy - dodatek ten był przyznawany w wysokości uznaniowej w zależności od oceny pracy powoda i z tej przyczyny przy ustalaniu jego niższej wysokości nie wymagał on wypowiedzenia dotychczasowych warunków płacy w trybie art. 42 § 1 KP; po trzecie - Sąd Okręgowy ustalił, że powód wiedział o uchwałach Rady Gminy w sprawie zmiany i obniżania przyznawanego mu dodatku służbowego, bowiem teksty tych uchwał były mu doręczane i on sam był obowiązany je następnie przedkładać wojewodzie w terminie 7 dni od daty ich podjęcia (stosownie do art. 90 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. Nr 13, poz. 74 ze zm.). W tej sytuacji, Sąd Okręgowy uznał roszczenia powoda za bezzasadne.