Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2019 r., sygn. II FSK 3512/17

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. sp. z o.o. z siedzibą w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 246/17 w sprawie ze skargi T. sp. z o.o. z siedzibą w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. sp. z o.o. z siedzibą w T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 10 800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sygnatura akt II FSK 3512/17

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością T. z siedzibą w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2011.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 26.09.2016 r. określił zobowiązanie skarżącej Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2011 w kwocie 309.242 zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie 85.972 zł w następstwie ustalenia zawyżenia kosztów uzyskania przychodów przez zaliczenie do nich, między innymi, kwoty 1.175.104,58 zł jako odszkodowania za niewykonanie w 2010 r. zamówień dla kontrahenta z Wielkiej Brytanii. Należność, udokumentowaną fakturami wystawionymi przez kontrahenta skarżącej, zaewidencjonowano dnia 30.12.2011 r., jednocześnie kompensując ją ewidencyjnie z wzajemnymi należnościami skarżącej. Dotyczący tych rozliczeń spór sądowy zakończył się zobowiązaniem kontrahenta brytyjskiego do zapłaty skarżącej kwoty 200.000 funtów brytyjskich w ratach płatnych w roku 2013 i 2014. Oznacza to, że należność nazwana odszkodowaniem w rzeczywistości nie została uregulowana ani przez zapłatę, ani w drodze kompensaty, a poza tym nie miała związku z przychodami roku 2011. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy decyzją z dnia 21.12.2016 r. decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej utrzymał w mocy.