Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. II FSK 2626/13

Przepisy art. 21 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.f. oraz art. 21 ust. 1 pkt 47c u.p.d.o.f. pozostają w relacji lex specialis i lex generalis. Zgodnie z regułą kolizyjną lex specialis derogat legi generali pierwszeństwo zastosowania przypada normie bardziej szczegółowej, czyli art. 21 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.f.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Grażyna Nasierowska, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 229/13 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 lutego 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 229/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę M. S. - nazywanego dalej "Skarżącym", i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 6 lutego 2013 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 20 listopada 2012 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.