Jaki wpływ na obowiązki pracodawców ma uchwała NSA w sprawie pakietów medycznych

Sąd zajął stanowisko, że zapewnienie opieki medycznej w ramach wykupionego przez pracodawcę pakietu świadczeń medycznych ponad pakiet tzw. medycyny pracy, jest w istocie prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym, dającym prawo do wskazanych w pakiecie świadczeń medycznych na podstawie postanowień umowy o zakupie pakietu. Pracownicy uprawnieni do pakietu posiadają również powszechnie obowiązujące prawo do opieki zdrowotnej na podstawie ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych.

Przedmiotem ubezpieczenia - prywatnego czy publicznego - jest prawo do świadczeń medycznych. Takie prawo umożliwia korzystanie z określonych świadczeń niezależnie od tego, czy zostaną one faktycznie wykorzystane. Zawarcie przez pracodawcę umowy ubezpieczenia na rzecz pracownika skutkuje powstaniem u niego przychodu z tytułu innych nieodpłatnych świadczeń. Jeżeli bowiem pracownik chciałby uzyskać prawo do świadczeń zdrowotnych na innej podstawie niż ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, musiałby wykupić indywidualny pakiet świadczeń medycznych i ponieść koszty jego nabycia. Zatem zastąpienie pracownika w tej czynności przez pracodawcę stanowi dla uprawnionych nieodpłatne świadczenie.

Moment powstania obowiązku podatkowego

Nieodpłatne świadczenie, w tym przypadku, polega na zagwarantowaniu pracownikowi możliwości skorzystania z usług medycznych. Uprawniony otrzymuje je w momencie, w którym po stronie wykonawcy usług medycznych powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do ich świadczenia. Należy zaznaczyć, że wykonanie usługi medycznej stanowi wyłącznie realizację prawa do nieodpłatnego świadczenia nabytego przez pracownika. Nie jest dopuszczalne, aby - po uznaniu za podlegające opodatkowaniu - nieodpłatne świadczenie, polegające na otrzymaniu prawa do skorzystania z określonej opieki medycznej, opodatkowaniu podlegała tylko jego realizacja w postaci wykorzystania konkretnej usługi medycznej. W związku z powyższym NSA uznał, że zagwarantowane w pakiecie medycznym prawo do korzystania z wchodzących w jego skład usług medycznych nie jest postawieniem tych usług do dyspozycji podatnika w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF. Otrzymanym (nieodpłatnym) świadczeniem jest już bowiem możliwość wykorzystania tych usług wynikająca z zakupu pakietu.