Indywidualna stawka amortyzacji dla lokalu użytkowego w budynku mieszkalnym

Podstawowym warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od składników majątku podatnika jest ich dokonywanie zgodnie z zasadami zawartymi w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Amortyzacji podlegają m.in. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Tym samym zarówno od budynków, jak i lokali stanowiących odrębny przedmiot własności istnieje - po spełnieniu powyższych kryteriów - możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych (od wartości początkowej środka trwałego), z zastrzeżeniem, że pewne odrębności występują przy budynkach mieszkalnych. Zgodnie bowiem z zasadą wyrażoną w art. 22c pkt 2 ustawy budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, są wyłączone z amortyzacji do momentu podjęcia przez podatnika decyzji o ich amortyzowaniu.