Zwrot bezpośredni podatku a sankcje z art. 27 ustawy

Zwrot bezpośredni podatku a sankcje z art. 27 ustawy

Zmieniona treść art. 21 ust. 4 ustawy o VAT wprowadziła nowe zasady zwrotu nadwyżki podatku naliczonego. Do końca 2000 r. wykazanie nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym przez podatnika dokonującego sprzedaży towarów opodatkowanych nie tylko stawką 22 proc. uprawniało do otrzymania kwoty zwrotu bezpośrednio na rachunek bankowy. Urząd skarbowy mógł ograniczyć na okres nie przekraczający trzech miesięcy kwotę podlegającą zwrotowi.

Ograniczenie to mogło być stosowane, gdy prowadzona przez podatnika działalność charakteryzowała się „szczególnością” lub sezonowością albo gdy nadwyżka wynikała z nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 21 ust. 3 ustawy. Obecnie podatnicy sprzedający towary i usługi opodatkowane różnymi stawkami podatkowymi, wykazując nadwyżkę podatku naliczonego, otrzymują na rachunek bankowy kwotę nie przekraczającą 22 proc. całości obrotu opodatkowanego stawkami niższymi. Pozostała część nadwyżki podlega odliczeniu w następnych okresach rozliczeniowych, zmniejszając sukcesywnie podatek należny za te okresy. Wyjątkowe zasady zwrotu przysługują nadal podatnikom prowadzącym działalność charakteryzującą się „szczególnością” lub sezonowością oraz dotyczą przypadków, gdy kwota nadwyżki wynika z zakupu towarów zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nadwyżka podatku naliczonego wykazana przez tych podatników podlega zwrotowi na rachunek bankowy w pełnej wysokości. Urząd skarbowy nie jest już uprawniony do ograniczenia na okres nie przekraczający trzech miesięcy kwoty wykazywanej nadwyżki do zwrotu. Nie oznacza to wcale, że nowa treść art. 21 ust. 4 ustawy nie powoduje niejasności.