Wystarczy jeden dzień przerwy w chorobie, aby rozpocząć nowy okres zasiłkowy

Jeśli niezdolność do pracy jest spowodowana innym schorzeniem, to ubezpieczony może pobierać świadczenia przez kolejne 182 dni. Wkrótce ma to się zmienić i warunki zostaną zaostrzone

Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: ustawa zasiłkowa) daje ubezpieczonym prawo do pobierania zasiłku przez 182 dni. W niektórych przypadkach, tj. gdy niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży, zasiłek przysługuje dłużej, do 270 dni. Specyficzne zasady stwierdzania, co wlicza się, a co się nie wlicza do okresu zasiłkowego, określa art. 9 ustawy zasiłkowej. Zgodnie z ust. 1 do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej, np. kwarantanny. Ustęp 2 stanowi z kolei, że do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.