Komentarz do ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie

KOMENTARZ

Ustawa z 13 października 1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie w ciągu kilku lat obowiązywania pozwoliła na szczegółowe zapoznanie się z funkcjonowaniem instytucji biegłych rewidentów w Polsce. Ostatnia nowelizacja (ustawa z dnia 21 września 2000 r. o zmianie ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie – Dz.U. Nr 89, poz. 992) miała wynikać z tych doświadczeń i oceny wdrożenia ustawy. Przyjęte w znowelizowanej ustawie rozwiązania dotyczące samorządu zawodowego biegłych rewidentów oraz ukształtowanie ich profesji jako wolnego zawodu wiążą się z podobnymi rozwiązaniami przyjętymi w innych wolnych zawodach, takich jak: radcy prawni, adwokaci, notariusze, doradcy podatkowi. Poniżej zostaną omówione najważniejsze zmiany.

Samorząd biegłych rewidentów jest samorządem zawodowym osób wykonujących zawód zaufania publicznego, a więc nie może zrzeszać innych jednostek (podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych). Zadaniem tego samorządu jest sprawowanie ochrony nad należytym wykonywaniem zawodu biegłego rewidenta. Udział w samorządzie innych podmiotów nie jest przedmiotowo związany z celem działalności samorządu i niezgodny z art. 17 Konstytucji. Stąd art. 18 ust. 1 ustawy stanowi obecnie, iż tylko „Biegli rewidenci tworzą samorząd biegłych rewidentów, zwany Krajową Izbą Biegłych Rewidentów”. Zmieniono także zasady określania składek członkowskich. Z uwagi na fakt, że tylko biegli rewidenci mogą tworzyć samorząd zawodowy, obowiązek uiszczania rocznych składek został ograniczony jedynie do nich samych. Natomiast podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych będą obowiązane uiszczać opłatę w wysokości nie wyższej niż równowartość 100 euro z tytułu wpisu na listę podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz opłatę roczną z tytułu nadzoru Krajowej Izby Biegłych Rewidentów w wysokości nie wyższej niż 1,5 proc. rocznych przychodów za badanie (przeglądy) sprawozdań finansowych.