Rozliczanie pozapłacowych świadczeń pracowniczych

Pracodawcy często oferują pracownikom różnego rodzaju dodatkowe świadczenia nieodpłatne bądź odpłatne częściowo lub ponoszone za pracownika. Są to świadczenia mające inną postać niż pieniądz. Zakres i wartość takich bonusów wynika z polityki płacowej prowadzonej przez pracodawców. Popularnymi świadczeniami są np. polisy ubezpieczeniowe na życie, wycieczki zagraniczne, udostępnienie samochodu służbowego, telefonu komórkowego, wynajęcie mieszkania, ponoszenie kosztów nauki, usługi medyczne czy oferowanie usług, towarów, wchodzących w zakres działalności pracodawcy, po cenach niższych od cen rynkowych. Dodatkowe benefity mają głównie cel motywacyjny, ale nie tylko. Już na etapie rekrutacji, pakiet bonusów może być zachętą, by pozyskać wykwalifikowanego przyszłego pracownika. 

Wycena świadczeń niepieniężnych

Generalnie wszelkiego rodzaju świadczenia w formie rzeczowej lub w postaci usług, jakie pracownik otrzymuje od pracodawcy, są jego przychodem ze stosunku pracy, od którego, co do zasady, potrąca się zaliczkę na podatek dochodowy na zasadach ogólnych, a także przymusowe składki na ZUS. Jednakże, aby ustalić wartość świadczenia, a tym samym wielkość przychodu, najpierw należy je wycenić. Zasady, według których dokonuje się wyceny, określa art. 11 ust. 2 oraz 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof).