Interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.118.2023.2.KW

W zakresie możliwości skorzystania z ulgi podatkowej i odliczania od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe (ulga sponsoringowa).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłegow podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi podatkowej i odliczania od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT- jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi podatkowej i odliczania od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów oraz niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Wnioskodawca posiada siedzibę oraz zarząd na terytorium Polski.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności podstawowej realizuje projekty badawczo-rozwojowe, których wyniki odsprzedaje, uzyskując z tego tytułu przychody.

Spółka jest odpowiedzialna także za popularyzację działalności Grupy Kapitałowej, do której należy, w szczególności poprzez promocję logo Grupy w związku z różnymi wydarzeniami. Wnioskodawca jest właścicielem praw do loga Grupy. Inne podmioty z Grupy płacą na rzecz Spółki opłaty licencyjne za prawo do korzystania z logo Grupy, które Spółka rozpoznaje jako przychody podatkowe w źródle przychodów zyski kapitałowe. Wnioskodawca posiada również udziały w innym podmiocie z Grupy.

W związku z zadaniem dotyczącym promowania logo Grupy, Spółka w ramach swojej działalności zawiera umowy sponsoringowe z różnymi podmiotami, na podstawie których podmioty te wykonują na jej rzecz różnego rodzaju świadczenia reklamowe, z logo i marki Grupy. Wynagrodzenie płacone przez Spółkę na rzecz podmiotów wykonujących świadczenia reklamowe na podstawie umów sponsoringowych, Wnioskodawca zalicza do kosztów podatkowych tylko w źródle przychodów zyski kapitałowe. Podmioty sponsorowane przez Spółkę, to m. in. podmioty z sektora sportu (w tym kluby sportowe), kultury czy szkolnictwa wyższego i nauki.

W przypadku części umów sponsoringowych, wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę na rzecz podmiotów z sektora sportu, kultury czy szkolnictwa i nauki, stanowić będą koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność:

‒sportową,

‒kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

‒wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę,

w rozumieniu art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT. Innymi słowy, w związku z ponoszeniem ww. kosztów. Spółka byłaby co do zasady uprawniona na podstawie wskazanego przepisu ustawy o CIT, do odliczenia od podstawy opodatkowania, w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym poniesiono te koszty, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na wskazaną powyżej działalność.

Koszty ponoszone przez Spółkę na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, nie będą jej zwrócone w jakiejkolwiek formie ani nie zostaną przez nią odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca osiąga na bieżąco przychody w obu źródłach przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, tj. z zysków kapitałowych oraz z innych źródeł przychodów. Przeważająca część przychodów i kosztów Spółki rozliczana jest w źródle przychody z zysków kapitałowych, co dotyczy w szczególności przychodów uzyskiwanych tytułem otrzymywanych opłat licencyjnych za prawo do korzystania z logo Grupy oraz kosztów wynikających z zawieranych umów sponsoringowych.

Pytania

1.Czy Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła skorzystać z ulgi podatkowej i odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości kwoty nieprzekraczającej dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych?

2.Zakładając pozytywną odpowiedź na pytanie pierwsze, czy Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychody z zysków kapitałowych, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, w dowolnej proporcji w obu źródłach przychodów (przychody z zysków kapitałowych i inne źródła przychodów), do kwoty odliczenia nieprzekraczającej łącznie dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, jednak tylko do wysokości kwoty nieprzekraczającej dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

2.Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, w dowolnej proporcji w obu źródłach przychodów (przychody z zysków kapitałowych i inne źródła przychodów), do kwoty odliczenia nieprzekraczającej jednak łącznie dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, a więc w szczególności będzie mogła odliczyć pełną kwotę ulgi albo od dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych albo od dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1.sportową,

2.kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3.wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

‒ przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z zasadami wykładni prawa podatkowego, interpretator powinien opierać się na rezultatach wykładni językowej i dopiero, gdy ta prowadzi do niedających się usunąć wątpliwości, powinien korzystać z wykładni systemowej. Jeżeli wykładnia systemowa nie prowadzi do usunięcia wątpliwości interpretacyjnych, to wolno posłużyć się wykładnią funkcjonalną. Od jasnego rezultatu wykładni językowej wolno odstąpić i oprzeć się na wykładni systemowej tylko wtedy, gdy przemawiają za tym ważne racje systemowe. Od wykładni językowej i systemowej wolno odstąpić i oprzeć się na wykładni funkcjonalnej tylko wtedy, gdy przemawiają za tym ważne racje funkcjonalne.

O prymacie wykładni językowej nad innymi rodzajami wykładni w prawie podatkowym wypowiedział się m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 października 2021 r. (sygn. II FSK 979/21), w którym wskazał, że:

„Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie i doktrynie zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną. W prawie podatkowym pogląd ten znajduje swoje oparcie w art. 217 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), w myśl którego nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Ustawa jest tekstem zapisanym w języku polskim i każdy podatnik może poznać treść prawa podatkowego w oparciu o reguły językowe. Powyższa norma konstytucyjna nie oznacza tylko obowiązku uregulowania tych kwestii w ustawie. Zgodnie z zasadą określoności, powyższe elementy powinny być uregulowane w akcie rangi ustawowej w sposób precyzyjny, przejrzysty i jasny.”

W zakresie stosowania wykładni językowej należy także odwołać się do zasady demokratycznego państwa prawnego, wywodzonej z art. 2 Konstytucji, z której wynika, że każda regulacja prawna ingerująca w prawa i wolności obywatelskie, w szczególności nakładająca obowiązki, musi spełniać wymóg dostatecznej określoności. Wymóg ten jest szczególnie istotny w kontekście prawa podatkowego, ponieważ adresat normy prawnej powinien wiedzieć, jak się zachować (tj. w przypadku stanu przyszłego opisanego przez Spółkę - czy i w jaki sposób rozliczyć tzw. ulgę sponsoringową).

W kontekście wymogu dostatecznej określoności legislacji podatkowej, należy zauważyć także, że ustawy podatkowe powinny być interpretowane w sposób ścisły. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w prawomocnym wyroku z 12 listopada 2013 r. (sygn. I SA/Bd 793/13):

„Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca. W prawie podatkowym obowiązuje nakaz wykładni ścisłej, a w szczególności zakaz takiej wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego, która zwiększałaby zakres obciążeń podatkowych podatnika. Dopuszczalna jest jednak wykładnia rozszerzająca na korzyść podatnika.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności w procesie wykładni należy zatem sięgać po dyrektywy wykładni językowej. Dopiero, gdy nie można usunąć wątpliwości co do treści normy prawa podatkowego przy pomocy wykładni językowej, należy stosować dalsze dyrektywy wykładni, tak, aby było możliwe stosowanie prawa.

Wnioskodawca wskazuje zatem, że w jego ocenie warstwa językowa art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT stawia tylko dwa wymogi, od których uzależniona jest możliwość skorzystania przez podatnika z ulgi na sponsoring, tj.:

-uzyskanie przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych (w danym roku podatkowym);

-zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na działalność, o której mowa w tym przepisie (w danym roku podatkowym).

Zdaniem Spółki, przepis art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT jest jasny i precyzyjny w tym zakresie. W świetle zaś opisanego przez nią zdarzenia przyszłego, Spółka spełnia oba te wskazane wyżej warunki. Uzyskuje ona bowiem przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych oraz zalicza do kosztów podatkowych wydatki, w których mowa w art. 18ee ustawy o CIT.

W konsekwencji, nie powinno ulegać więc wątpliwości, że Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi sponsoringowej.

Przepis art. 18ee ustawy o CIT nie stanowi w szczególności nic w zakresie tego, w jakim źródle przychodów możliwe jest rozliczenie ulgi sponsoringowej. Przepis ten nie uzależnia także możliwości skorzystania z ulgi sponsoringowej od źródła przychodów, do którego zostały zaliczone koszty podatkowe kwalifikujące się do objęcia ulgą. Mając więc na uwadze ogólne zasady wykładni prawa podatkowego, w tym prymat wykładni językowej, oraz założenie racjonalności ustawodawcy, należy uznać, że skoro ustawodawca nie wypowiedział się w zakresie źródła przychodów, w jakim można rozliczyć ulgę sponsoringową, to pozostawił w tym zakresie swobodę podmiotom uprawnionym do ulgi. Konsekwentnie, skoro ustawodawca nie wskazał także, że koszty podatkowe kwalifikujące się do ulgi powinny być rozpoznane w konkretnym źródle przychodów, a dokładniej w przychodach z innych źródeł przychodów, to dla możliwości skorzystania z ulgi nie ma znaczenia, w którym źródle je rozpoznano. Art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT wymaga jedynie, aby wydatki ponoszone na podstawie umów sponsoringowych stanowiły koszty uzyskania przychodów, a nie koszty uzyskania przychodów rozpoznane w konkretnym źródle przychodów. Ważne jest więc jedynie, aby wydatki te stanowiły koszty podatkowe.

Racjonalny ustawodawca, gdyby chciał ograniczyć podatnikom prawo do rozliczenia ulgi sponsoringowej tylko do jednego źródła przychodów lub wręcz prawo do skorzystania z tej ulgi tylko w odniesieniu do kosztów podatkowych rozpoznanych w źródle przychodów innym niż zyski kapitałowe, dałby temu jednoznaczny wyraz w treści przepisu. Tym bardziej, że co do zasady przepisy dotyczące ulg i zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle.

Zdaniem Wnioskodawcy, inna interpretacja niż przedstawiona byłaby sprzeczna z ogólnymi zasadami interpretacji prawa podatkowego, ponieważ stanowiłaby wykładnię rozszerzającą na niekorzyść podatnika (wbrew literalnej treści przepisu, zawężałaby zakres źródeł przychodu, w jakich podatnik może rozpoznać ulgę oraz zakres kosztów podatkowych, które mogą kwalifikować się do ulgi).

Zasadniczo, gdy rezultat wykładni językowej jest jasny i precyzyjny (nie występują niedające się rozstrzygnąć wątpliwości), nie ma potrzeby przeprowadzania innych rodzajów wykładni prawa. Jednakże, dla celów niniejszego uzasadnienia, Wnioskodawca jest w stanie wykazać, że pozostałe rodzaje wykładni wzmacniają i potwierdzają rezultat wykładni językowej.

Na gruncie wykładni systemowej, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 7 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Oznacza to, że przedmiotem opodatkowania CIT jest jeden dochód, którego suma składa się z dwóch źródeł. W rocznym zeznaniu podatkowym podatnik wykazuje finalnie jedną, a nie dwie odrębne podstawy opodatkowania. Zatem, pozostawienie podatnikowi swobody, za pośrednictwem którego źródła przychodów chce on rozliczyć w swojej podstawie opodatkowania ulgę sponsoringową, jest wewnętrznie spójne w ramach ustawy o CIT. Niezależnie od tego, poprzez które źródło zostanie rozliczona ulga sponsoringowa, będzie ona i tak miała finalnie wpływ na ten sam, jeden dochód (podstawę opodatkowania) podatnika, albowiem podatnik CIT ma jeden dochód (podstawę opodatkowania). Podobnie jest ze źródłem przychodów, w którym rozpoznano koszty kwalifikujące się do ulgi sponsoringowej. Niezależnie od źródła, w którym rozpoznane zostaną koszty sponsoringu kwalifikujące się do ulgi, finalnie i tak ich odliczenie od dochodu w ramach ulgi sponsoringowej będzie miało wpływ na jeden i ten sam dochód (podstawę opodatkowania podatnika).

Poprzez wprowadzenie do ustawy o CIT ulgi sponsoringowej, ustawodawca chciał wesprzeć podmioty z sektora sportu, kultury oraz szkolnictwa wyższego i nauki, zachęcając podatników do wspierania takich podmiotów poprzez zawieranie z nimi umów sponsoringowych. Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy wprowadzającego przepisy w zakresie ulgi sponsoringowej do ustaw o PIT i CIT (Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw uchwalony ostatecznie jako Ustawa z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. 2021 poz. 2105):

„Jest to propozycja nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. W obecnym stanie prawnym, w podatku dochodowym w ogóle nie ma takiego rozwiązania.

Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę. (...)

Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność.”

Pozostawienie podatnikom swobody co do wyboru źródła przychodu, w którym zostanie rozliczona ulga sponsoringowa oraz brak wymogu - dla możliwości skorzystania z ulgi rozpoznania kosztów sponsoringu tylko w źródle przychodów innym niż zyski kapitałowe, jest także spójne z celem ustawodawcy, ponieważ przyczynia się do większego zainteresowania ulgą wśród podatników, a tym samym staje się potencjałem do otrzymania większego wsparcia przez podmioty z branży sportu, kultury, szkolnictwa wyższego i nauki.

W przypadku odmiennej interpretacji, podmioty takie jak Wnioskodawca:

-dla których przeważająca część działalności dla celów podatkowych rozpoznawana jest w źródle zyski kapitałowe oraz

-które z uwagi na powyższe rozpoznają koszty umów sponsoringowych w źródle przychodów zyski kapitałowe,

miałyby znacznie ograniczony zakres możliwości skorzystania z ulgi w stosunku do podmiotów, dla których całość lub przeważająca część działalności dla celów podatkowych, w tym także koszty sponsoringu, rozpoznawana jest w przychodach z innych źródeł. Wnioskodawca, w szczególności przez pryzmat celu ustawodawcy, nie widzi żadnego uzasadnienia funkcjonalnego, dlaczego możliwość rozpoznania ulgi sponsoringowej miałaby zostać ograniczona tylko do źródła przychodów innego niż zyski kapitałowe oraz uzależniona od konieczności rozpoznania kosztów tylko w źródle innym niż zyski kapitałowe. Wręcz przeciwnie, możliwość rozliczenia ulgi sponsoringowej w obu źródłach przychodu oraz możliwość skorzystania z niej bez względu na to, w którym źródle przychodów rozpoznano koszty sponsoringu, jest zgodna z celem ustawodawcy, ponieważ zwiększa atrakcyjność korzystania z ulgi, a tym samym potencjalne wsparcie finansowe otrzymywane w ramach sponsoringu przez podmioty z branży sportu, kultury, szkolnictwa wyższego i nauki.

Konkludując, Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych tylko do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, do kwoty nieprzekraczającej jednak dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Będzie więc mogła, w opisanym zdarzeniu przyszłym, skorzystać z ulgi sponsoringowej.

Jeżeli chodzi o limit odliczenia ulgi, art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT wprost limituje odliczenie do kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Nie zawiera jednak regulacji w zakresie tego, w jakim źródle należy rozliczyć ulgę sponsoringową. Zatem, nawet w przypadku rozliczenia ulgi sponsoringowej tylko w źródle przychody z zysków kapitałowych, wysokość ulgi do rozpoznania w tym źródle będzie limitowana do wysokości dochodu w przychodach z innych źródeł.

Mając na uwadze wcześniejszą treść uzasadnienia, w którym Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem, ustawodawca pozostawił podatnikom swobodę w zakresie wyboru źródła przychodów, w którym możliwe jest rozliczenie ulgi sponsoringowej, zdaniem Spółki, możliwe są trzy scenariusze rozliczenia ulgi:

-w całości w źródle inne źródła przychodów;

-w całości w źródle zyski kapitałowe;

-częściowo w źródle inne źródła przychodów a częściowo w źródle zyski kapitałowe (według dowolnie obranej przez Wnioskodawcę proporcji).

W przypadku każdego z ww. scenariuszy, łącznie rozliczenie nie może jednak przekroczyć kwoty dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Konkludując, Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, w dowolnej proporcji w obu źródłach przychodów (przychody z zysków kapitałowych i inne źródła przychodów), do kwoty nieprzekraczającej jednak łącznie dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Motywowany przepisami art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska w sprawie, jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie możliwości skorzystania z ulgi podatkowej i odliczania od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na źródła:

‒z zysków kapitałowych oraz

‒z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając na gruncie ustawy o CIT odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych - ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można, wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

Jest on definiowany jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że wydatki na sponsoring mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych wyłącznie wtedy, gdy zostały właściwie udokumentowane (faktury, umowy, inne dowody).

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT,

Wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową, kulturalną czy szkolnictwo wyższe i naukę jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzącym działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga polega na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów.

Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność.

Odliczeniu podlegają koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach swojej działalności podstawowej realizuje projekty badawczo-rozwojowe, których wyniki odsprzedaje, uzyskując z tego tytułu przychody. Spółka jest odpowiedzialna także za popularyzację działalności Grupy Kapitałowej, do której należy, w szczególności promocję logo Grupy w związku z różnymi wydarzeniami. Spółka jest właścicielem praw do loga Grupy. Inne podmioty z Grupy płacą na rzecz Spółki opłaty licencyjne za prawo do korzystania z logo Grupy, które Spółka rozpoznaje jako przychody podatkowe w źródle przychodów zyski kapitałowe. Spółka posiada również udziały w innym podmiocie z Grupy. W związku z promowaniem logo Grupy, Spółka w ramach swojej działalności zawiera umowy sponsoringowe z różnymi podmiotami, na podstawie których podmioty te wykonują na jej rzecz różnego rodzaju świadczenia reklamowe, z logo i marki Grupy. Wynagrodzenie płacone przez Spółkę na rzecz podmiotów wykonujących świadczenia reklamowe na podstawie umów sponsoringowych, Spółka zalicza do kosztów podatkowych tylko w źródle przychodów zyski kapitałowe. Podmioty sponsorowane przez Spółkę, to m.in. podmioty z sektora sportu (w tym kluby sportowe), kultury czy szkolnictwa wyższego i nauki. W przypadku części umów sponsoringowych, wynagrodzenia wypłacane przez Spółkę na rzecz podmiotów z sektora sportu, kultury czy szkolnictwa i nauki, stanowić będą koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność:

‒sportową,

‒kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

‒wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę,

w rozumieniu art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT. Koszty ponoszone przez Spółkę na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, nie będą jej zwrócone w jakiejkolwiek formie ani nie zostaną przez nią odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Spółka osiąga na bieżąco przychody w obu źródłach przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, tj. z zysków kapitałowych oraz z innych źródeł przychodów. Przeważająca część przychodów i kosztów Spółki rozliczana jest w źródle przychody z zysków kapitałowych, co dotyczy w szczególności przychodów uzyskiwanych tytułem otrzymywanych opłat licencyjnych za prawo do korzystania z logo Grupy oraz kosztów wynikających z zawieranych umów sponsoringowych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy Spółka, na podstawie art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, będzie mogła skorzystać z ulgi podatkowej, i odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe, poniesionych na działalność, o której mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości kwoty nieprzekraczającej dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych lub w dowolnej proporcji w obu źródłach przychodów (przychody z zysków kapitałowych i inne źródła przychodów), do kwoty odliczenia nieprzekraczającej łącznie dochodu osiągniętego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy należy, jeszcze raz podkreślić, że zgodnie z art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowychmoże odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Należy wyjaśnić, że dodatkowe odliczenie od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę oznacza, iż w przypadku ww. wydatków na sponsorowanie, będących kosztami uzyskania przychodu na zasadach ogólnych, sponsor będzie mógł odliczyć od podstawy opodatkowania łączną kwotę 150% poniesionych wydatków (dotychczasowe 100% odliczenie + 50% ulga). Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć w danym roku podatkowym kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika odpowiednio z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych zgodnie z art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka w opisie zdarzenia przyszłego wskazuje, że osiąga na bieżąco przychody z obu źródeł przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, tj. z zysków kapitałowych oraz z innych źródeł przychodów. Natomiast z zadanych pytań wynika, że przedmiotem wątpliwości Spółki jest ustalenie czy będzie mogła skorzystać z ulgi podatkowej w świetle art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT i odliczać od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów, zaliczonych do źródła przychodów zyski kapitałowe.

Jak już wskazano powyżej, przy kwalifikowaniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu. Ponadto, podkreślenia wymaga, że wydatki na sponsoring, o których mowa w art. 18ee ust. 1 ustawy o CIT, są ponoszone w celu zwiększenia grona odbiorców produktów oferowanych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez sponsora. Celem zawartej umowy sponsoringu jest pozyskanie nowych klientów, rozpowszechnienie wizerunku sponsora, jego firmy, marek oraz sprzedawanych towarów czy usług. Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, że wydatki na sponsoring mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych wyłącznie wtedy, gdy zostały właściwie udokumentowane (faktury, umowy, inne dowody).

Należy także wyraźnie podkreślić (na co już także wskazano powyżej), że z art. 18ee ustawy o CIT wyraźnie wynika, że koszty w stosunku do których można skorzystać z ulgi sponsoringowej powinny być związane/ zaliczane do źródła przychodów innych niż przychody zysków kapitałowych. W przepisie tym nie wskazano, że ww. koszty mogą być przyporządkowane do obu źródeł w jakiejś proporcji.

Tymczasem w opisie zdarzenia przyszłego wyraźnie wskazano, że wydatki na sponsoring będą przez Spółkę poniesione w związku z promowaniem loga Grupy, do której Spółka należy. Ponadto, wydatki te będą związane z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem z zysków kapitałowych, nie zaś z przychodem z pozostałych źródeł.

Zatem koszty uzyskania przychodów, o których mowa we wniosku zaliczone do źródła przychodów zyski kapitałowe, nie będą mogły być odliczone od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18ee ustawy o CIT.

Tym samym uznać należy, że Spółka nie może odliczać od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę, zaliczone do źródła przychodów zyski kapitałowe, gdyż koszty zaliczane do ww. źródła przychodów nie kwalifikują się do objęcia ulgą, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT. Ponadto, ww. wydatki nie będą poniesione w celu promowania działalności Spółki lecz loga Grupy do której Spółka należy.

W konsekwencji stanowisko Spółki w zakresie zadanego pytania nr 1 i nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) albo

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.