Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.104.2023.2.MC

Zwolnienie od podatku VAT dla dzierżawy gruntów komunalnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:

‒prawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie I stanu faktycznego,

‒nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie II stanu faktycznego,

‒prawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie III stanu faktycznego,

‒nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie IV stanu faktycznego.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 marca 2023 r. (data wpływu 3 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

I. Gmina (...) zawarła umowę na dzierżawę gruntów komunalnych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze.

Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23%.

Stosowano stawkę podatku, ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru funkcjonalnego miejscowości gminnej (...) zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Nr (...) z dnia 27 lipca 2006 r. zmienionego uchwałą Rady Gminy Nr (...) z dnia 31 maja 2013 r. omawiana nieruchomość uzyskała przeznaczenie „podstawowe: - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, uzupełniające - usługi dla ludności z wykluczeniem działalności uciążliwej, urządzenia infrastruktury technicznej. W przypadku zbycia tego gruntu wystąpiłby podatek VAT.

Grunt był wydzierżawiony przez osobę nieprowadzącą działalności rolniczej (nieposiadającą statusu rolnika), jednak w umowie dzierżawy zamieszczony był jednak zapis powielony z innej umowy, „grunt będzie wykorzystywany na cele rolne”.

Faktycznie podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, zastosowano podatek VAT przy dzierżawie gruntu przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolnicze, wykorzystanego faktycznie na ogródek.

II. Gmina (...) zawarła umowę na dzierżawę gruntów komunalnych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze.

Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23%.

Stosowano stawkę podatku, ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze.

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru funkcjonalnego miejscowości gminnej (...) zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Nr (...) z 27 lipca 2006 r. zmienionego uchwałą Rady Gminy Nr (...) z 31 maja 2013 r. omawiana nieruchomość uzyskała przeznaczenie „teren wysypiska odpadów stałych”. Przy zbyciu tego gruntu wystąpiłby podatek VAT.

Dzierżawcą gruntu jest rolnik i w umowie dzierżawy wpisane jest, że grunt będzie wykorzystywany do celów rolniczych. Gmina (...) przy obliczeniu czynszu zastosowała podatek VAT.

III. Gmina (...) zawarła umowę na dzierżawę gruntów komunalnych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze.

Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23%.

Stosowano stawkę podatku ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze.

Zgodnie bowiem z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Nr (...) z dnia 12 czerwca 2003 r. w sprawie zatwierdzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy (...) w części dotyczącej terenów we wsiach (...), omawiana nieruchomość uzyskała przeznaczenie „tereny zabudowy usługowej”.

Grunt był wydzierżawiony osobie nieprowadzącej działalności rolniczej (lecz posiadającej status rolnika), w umowie dzierżawy zamieszczono zapis „Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów zgodnych z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przypisów sanitarnych, jak również przypisów porządkowych wydanych przez odnośne władzy”.

Faktycznie podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolniczy zastosowano podatek VAT przy dzierżawie gruntu przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolnicze, wykorzystanego faktycznie na ogródek.

IV. Gmina (...) zawarła umowę na dzierżawę gruntów komunalnych które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze.

Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23%.

Stosowano stawkę podatku ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze.

Zgodnie bowiem z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy (...) Nr (...) z 30 sierpnia 2002 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy (...) teren przeznaczony został pod oczyszczalnię ścieków.

Grunt był wydzierżawiony osobie prowadzącej działalność rolniczą (posiadającej status rolnika), w umowie dzierżawy zamieszczono zapis „o wydzierżawieniu na cele rolne”.

Faktycznie podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako grunt rolny.

Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolniczy zastosowano podatek VAT przy dzierżawie gruntu przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolnicze.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W odniesieniu do umowy dzierżawy opisanej w punkcie I stanu faktycznego, w odpowiedzi na pytania:

1)czy z zawartej przez Państwa umowy dzierżawy gruntów komunalnych wynikało w sposób niebudzący wątpliwości, że dzierżawiony grunt może być wykorzystywany przez dzierżawcę wyłącznie na cele rolnicze,

2)w jaki dokładnie sposób był użytkowany przez dzierżawcę dzierżawiony grunt, do jakiej działalności był faktycznie wykorzystywany grunt, na jaki cel grunt był przeznaczony przez dzierżawcę (należy wskazać stan rzeczywisty – faktyczny, niezależnie od zapisów umowy dzierżawy),

3)co należy rozumieć poprzez sformułowanie, że „grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy”,

4)czy dzierżawiony grunt był wykorzystywany przez dzierżawcę także na cele rekreacyjno-wypoczynkowe (cele związane z odpoczynkiem, rozrywką spędzaniem wolnego czasu na świeżym powietrzu itp.),

wskazano:

„1. W umowie zawarto zapis następującej treści: Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów rolniczych, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, szczególnie w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz przepisów sanitarnych.

2. Na terenie dzierżawionym zostały nasadzone krzewy ozdobne i warzywa.

3. W sąsiedztwie dzierżawionego terenu znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny Dzierżawcy. Dzierżawca w wyniku dzierżawy uzupełnił zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o dodatkową powierzchnię terenu, na której nasadził zieleń ozdobną i krzewy owocowe i warzywa.

4. Grunt był wykorzystywany między innymi jako miejsce relaksu i odpoczynku dla rodziny.”

W odniesieniu do umowy dzierżawy opisanej w punkcie II stanu faktycznego, w odpowiedzi na pytania:

1)czy z zawartej przez Państwa umowy dzierżawy gruntów komunalnych wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że dzierżawiony grunt może być wykorzystywane przez dzierżawcę (rolnika) wyłącznie na cele rolnicze,

2)czy zawarta przez Państwa umowa dzierżawy gruntów komunalnych dopuszcza możliwość wykorzystywania dzierżawionego gruntu na cele inne niż cele rolnicze (np. cele rekreacyjno-wypoczynkowe) – jeżeli tak, należy jednoznacznie wskazać na jakie cele – zgodnie z umową dzierżawy – grunt ten może być wykorzystywany,

3)w jaki dokładnie sposób (na jakie cele) jest faktycznie wykorzystywany przez dzierżawcę (rolnika) dzierżawiony grunt – należy wskazać w jaki sposób dzierżawca wykorzystuje (użytkuje) dzierżawiony grunt, na jakie cele grunt jest przeznaczony przez dzierżawcę (należy wskazać stan rzeczywisty – faktyczny, niezależnie od zapisów umowy dzierżawy),

wskazano:

„Zapis w umowie jest następujący.

1 i 2 W umowie zawarto zapis następującej treści: „Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów rolniczych, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz przepisów sanitarnych. Wydzierżawiający zastrzega prawo wejścia na grunt w celu ewentualnego korzystania ze znajdującego się na nim budynku po byłej zbiornicy zwierząt padłych”.

Na terenie dzierżawionym znajduje się budynek po byłej zbiornicy zwierząt padłych, pas zieleni izolacyjnej, oraz teren zielony.

3. Dzierżawca raz do roku kosił trawę.”

W odniesieniu do umowy dzierżawy opisanej w punkcie III stanu faktycznego, w odpowiedzi na pytania:

1)w jaki dokładnie sposób był użytkowany przez dzierżawcę dzierżawiony grunt, do jakiej działalności był faktycznie wykorzystywany ten grunt, na jaki cel grunt był przeznaczony przez dzierżawcę (należy wskazać stan rzeczywisty – faktyczny, niezależnie od zapisów umowy dzierżawy),

2)co należy rozumieć poprzez sformułowanie, że „grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy”,

3)czy dzierżawiony grunt był wykorzystywany przez dzierżawcę także na cele rekreacyjno-wypoczynkowe (cele związane z odpoczynkiem, rozrywką spędzaniem wolnego czasu na świeżym powietrzu itp.),

wskazano:

„W III przypadku zapis w umowie jest następujący.

1. Grunt był wykorzystany jako uzupełnienie istniejącej działki siedliskowej - na gruncie rosło warzywo (namiot na warzywo).

2. Jako ogródek przydomowy organ uznał użytkowanie gruntu w celu nasadzenia warzywa (namiot).

3. Miejsce wykorzystywane między innymi na cele relaksu i odpoczynku dla rodziny.

Zapis w umowie: „Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów zgodnych z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów sanitarnych, jak również przepisów porządkowych wydanych przez odnośne władze.”

W odniesieniu do umowy dzierżawy opisanej w punkcie IV stanu faktycznego, w odpowiedzi na wezwanie o wskazanie:

1)czy z zawartej przez Państwa umowy dzierżawy gruntów komunalnych wynikało w sposób niebudzący wątpliwości, że dzierżawiony grunt mógł być wykorzystywany przez dzierżawcę (rolnika) wyłącznie na cele rolnicze,

2)czy zawarta przez Państwa umowa dzierżawy gruntów komunalnych dopuszczała możliwość wykorzystywania dzierżawionego gruntu na cele inne niż cele rolnicze (np. cele rekreacyjno-wypoczynkowe) – jeżeli tak, należy jednoznacznie wskazać na jakie cele – zgodnie z umową dzierżawy – grunt ten mógł być wykorzystywany,

3)czy dzierżawiony grunt był faktycznie użytkowany przez dzierżawcę wyłącznie na cele rolnicze (wykorzystywany przez rolnika jako grunt rolny w prowadzonej działalności rolniczej), jeżeli nie, należy wskazać w jaki dokładnie sposób (na jakie cele poza celami rolniczymi) grunt był faktycznie wykorzystywane przez dzierżawcę (np. czy grunt był wykorzystywany na cele rekreacyjno-wypoczynkowe),

wskazano:

„W IV przypadku zapis w umowie jest następujący.

1.W umowie zawarto zapis jednoznaczny wskazujący na rolnicze wykorzystanie części działki nr 176 w miejscowości (...).

Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów rolnych zgodnie z ogólnie obowiązującymi przypisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów sanitarnych, jak również przepisów porządkowych wydanych przez odnośne władze.

2. Grunt był wykorzystywany jako łąka.

3. Tak. Grunt był użytkowany jako łąka – rolniczo.”

Pytanie

Czy opisane czynności (dzierżawa gruntów w opisanych wyżej przypadkach) podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

I. Gmina (...) uważa, iż ze względu na ustalenia miejscowego planu, nie posiadanie statusu rolnika przez dzierżawcę i faktyczne wykorzystanie na ogródek powinien być zastosowany podatek VAT.

II. Gmina (...) uważa, iż ze względu na ustalenia miejscowego planu, powinien być zastosowany podatek VAT.

III. Gmina (...) uważa, iż ze względu na ustalenia miejscowego planu, powinien być

zastosowany podatek VAT.

IV. Gmina (...) uważa, iż ze względu na ustalenia miejscowego planu, powinien być

zastosowany podatek VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

‒prawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie I stanu faktycznego,

‒nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie II stanu faktycznego,

‒prawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie III stanu faktycznego,

‒nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie IV stanu faktycznego.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w jego działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Przy czym, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów albo świadczenie usług – w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz art. 8 ust. 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

pod pojęciem działalności gospodarczej, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji (…).

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

‒podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

‒podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Organy władzy publicznej są podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że realizowane przez Państwa świadczenia w zakresie dzierżawy gruntów komunalnych na podstawie zawartych umów dzierżawy są usługami wykonywanymi w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Państwo działają jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, skoro w rozpatrywanej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Państwa za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dzierżawy gruntów komunalnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 82 ust. 3 ustawy:

minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1) specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;

2) przebieg realizacji budżetu państwa;

3) potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;

4) przepisy Unii Europejskiej.

Na podstawie ww. art. 82 ust. 3 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t. j. Dz.U. z 2020, poz. 1983 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia:

zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Przy czym, usługa dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie zatem korzystać ze zwolnienia od omawianej usługi, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy – zdefiniowana została działalność rolnicza.

Zgodnie z tym przepisem:

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Zatem, gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Analiza powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że o zastosowaniu zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, decydować będzie wykorzystanie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze. Bez znaczenia pozostaje status podatkowy dzierżawcy, jak również przeznaczenie wydzierżawianego gruntu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub innych dokumentów wskazujących na jego przeznaczenie. Jedynym warunkiem, który pozwala na skorzystanie z ww. zwolnienia, jest cel, na jaki grunty te są wydzierżawiane.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 18 października 2016 r., sygn. akt I FSK 571/15 w którym Sąd przyznał, że dzierżawa gruntu przeznaczonego pod przydomowe ogródki działkowe i zieleń, który – zgodnie z umową – będzie wykorzystywany na cele rolnicze, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług niezależnie od tego, czy dzierżawca jest rolnikiem ryczałtowym, czy też osobą wykorzystującą produkty rolne pochodzące z sprawy tego gruntu jedynie na własne potrzeby (konsumpcję).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości sprowadzają się do ustalenia, czy świadczone przez Państwa usługi dzierżawy gruntów komunalnych, w opisanych we wniosku stanach faktycznych (I-IV) korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, czy też podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W zakresie umowy dzierżawy opisanej w punkcie I stanu faktycznego we wniosku wskazano, że zawarli Państwo umowę na dzierżawę gruntów komunalnych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze. Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23% (stosowano stawkę podatku, ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze). Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość uzyskała przeznaczenie: „podstawowe: - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, uzupełniające - usługi dla ludności z wykluczeniem działalności uciążliwej, urządzenia infrastruktury technicznej”.

Grunt był wydzierżawiony przez osobę nieprowadzącą działalności rolniczej (nieposiadającą statusu rolnika). W umowie zawarto zapis: „Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów rolniczych, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, szczególnie w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz przepisów sanitarnych”.

Faktycznie podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy. Na terenie dzierżawionym zostały nasadzone krzewy ozdobne i warzywa. W sąsiedztwie dzierżawionego terenu znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny Dzierżawcy. Dzierżawca w wyniku dzierżawy uzupełnił zabudowę mieszkaniową jednorodzinną o dodatkową powierzchnię terenu, na której nasadził zieleń ozdobną i krzewy owocowe i warzywa. Grunt był wykorzystywany między innymi jako miejsce relaksu i odpoczynku dla rodziny.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w odniesieniu do dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie I stanu faktycznego nie znajduje zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. W przypadku tym grunt stanowiący przedmiot umowy nie był przeznaczony do wykorzystywania wyłącznie na cele rolnicze. We wniosku wskazano, że grunt był faktycznie wykorzystywany jako ogródek przydomowy (dzierżawca na gruncie nasadził zieleń ozdobną i krzewy owocowe i warzywa). Jednocześnie wskazali Państwo, że grunt ten był wykorzystywany jako miejsce relaksu i odpoczynku dla rodziny.

W konsekwencji, wykorzystanie gruntu będącego przedmiotem dzierżawy na cele inne niż rolnicze powoduje brak możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Przy czym, dla powyższego rozstrzygnięcia bez znaczenia pozostaje przeznaczenie gruntu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, uzupełniające: usługi dla ludności z wykluczeniem działalności uciążliwej, urządzenia infrastruktury technicznej).

Tym samym dzierżawa gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie I stanu faktycznego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie I stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

W zakresie umowy dzierżawy opisanej w punkcie II stanu faktycznego we wniosku wskazano, że zawarli Państwo umowę na dzierżawę gruntów komunalnych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze. Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23% (stosowano stawkę podatku, ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze).

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego omawiana nieruchomość uzyskała przeznaczenie „teren wysypiska odpadów stałych”.

Dzierżawcą gruntu jest rolnik i w umowie dzierżawy wpisane jest, że grunt będzie wykorzystywany do celów rolniczych. W umowie zawarto zapis: „Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów rolniczych, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz przepisów sanitarnych. Wydzierżawiający zastrzega prawo wejścia na grunt w celu ewentualnego korzystania ze znajdującego się na nim budynku po byłej zbiornicy zwierząt padłych”. Na terenie dzierżawionym znajduje się budynek po byłej zbiornicy zwierząt padłych, pas zieleni izolacyjnej oraz teren zielony.

W uzupełnieniu wniosku w odpowiedzi na pytanie w jaki dokładnie sposób (na jakie cele) jest faktycznie wykorzystywany przez dzierżawcę (rolnika) dzierżawiony grunt, wskazano, że dzierżawca raz do roku kosił trawę.

Zatem, w świetle przedstawionych we wniosku we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w odniesieniu do dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie II stanu faktycznego znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Jak wynika z okoliczności sprawy w przypadku opisanym w punkcie II stanu faktycznego grunt stanowiący przedmiot umowy jest wykorzystywany przez dzierżawcę (rolnika) wyłącznie na cele rolnicze. W opisie sprawy wskazano bowiem, że w zawartej umowie zawarto zapis, zgodnie z którym przedmiot umowy będzie używany przez dzierżawcę dla celów rolniczych. Jednocześnie w odniesieniu do sposobu w jaki faktycznie grunt jest wykorzystywany przez dzierżawcę (rolnika) wskazano, że dzierżawca raz do roku kosił trawę. Zatem należy uznać, że w tym przypadku zapis w zawartej umowie dzierżawy o wykorzystywaniu gruntu przez dzierżawcę dla celów rolniczych oraz faktyczne wykorzystanie na cele rolnicze (dzierżawca kosi trawę) powoduje, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Dla powyższego rozstrzygnięcia bez znaczenia pozostaje przeznaczenie gruntu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (przeznaczenie: teren wysypiska odpadów stałych).

W konsekwencji, w odniesieniu do dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie II stanu faktycznego znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie II stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie umowy dzierżawy opisanej w punkcie III stanu faktycznego we wniosku wskazano, że zawarli Państwo umowę na dzierżawę gruntów komunalnych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze. Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23% (stosowano stawkę podatku ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze). Zgodnie bowiem z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego omawiana nieruchomość uzyskała przeznaczenie „tereny zabudowy usługowej”.

Grunt był wydzierżawiony osobie nieprowadzącej działalności rolniczej (lecz posiadającej status rolnika), w umowie dzierżawy zamieszczono zapis „Przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów zgodnych z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów sanitarnych, jak również przepisów porządkowych wydanych przez odnośne władze.”

Faktycznie podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy. Grunt był wykorzystany jako uzupełnienie istniejącej działki siedliskowej - na gruncie rosło warzywo (namiot na warzywo). W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie czy dzierżawiony grunt był wykorzystywany przez dzierżawcę także na cele rekreacyjno-wypoczynkowe wskazano „Miejsce wykorzystywane między innymi na cele relaksu i odpoczynku dla rodziny”.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w odniesieniu do dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie III stanu faktycznego nie znajduje zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. W przypadku tym grunt stanowiący przedmiot umowy nie był przeznaczony do wykorzystywania wyłącznie na cele rolnicze. We wniosku wskazano, że podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako ogródek przydomowy. Grunt był wykorzystany jako uzupełnienie istniejącej działki siedliskowej - na gruncie rosło warzywo (namiot na warzywo). Jednocześnie wskazali Państwo, że grunt ten był wykorzystywany na cele relaksu i odpoczynku dla rodziny.

W konsekwencji, wykorzystanie gruntu będącego przedmiotem dzierżawy na cele inne niż rolnicze (na cele relaksu i odpoczynku dla rodziny) powoduje brak możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Przy czym, dla powyższego rozstrzygnięcia bez znaczenia pozostaje przeznaczenie gruntu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (przeznaczenie: „tereny zabudowy usługowej”).

Tym samym dzierżawa gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie III stanu faktycznego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie III stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

W zakresie umowy dzierżawy opisanej w punkcie IV stanu faktycznego we wniosku wskazano, że zawarli Państwo umowę na dzierżawę gruntów komunalnych które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były na cele inne niż rolnicze. Obliczając czynsz za dzierżawę gruntu stosowano podatek VAT według stawki 23% (stosowano stawkę podatku ponieważ grunt był przeznaczony na cele inne niż rolnicze).

Zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego teren przeznaczony został pod oczyszczalnię ścieków.

Grunt był wydzierżawiony osobie prowadzącej działalność rolniczą (posiadającej status rolnika), w umowie dzierżawy zamieszczono zapis „o wydzierżawieniu na cele rolne” (przedmiot umowy będzie używany przez Dzierżawcę dla celów rolnych zgodnie z ogólnie obowiązującymi przypisami prawa, w szczególności w zakresie ochrony środowiska, przepisów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów sanitarnych, jak również przepisów porządkowych wydanych przez odnośne władze).

Faktycznie podczas dzierżawy grunt był użytkowany jako grunt rolny.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie: czy dzierżawiony grunt był faktycznie użytkowany przez dzierżawcę wyłącznie na cele rolnicze wskazano: „Tak. Grunt był użytkowany jako łąka – rolniczo.”

Zatem należy uznać, że w tym przypadku zapis w zawartej umowie dzierżawy o wykorzystywaniu gruntu przez dzierżawcę dla celów rolniczych oraz faktyczne wykorzystanie na cele rolnicze (jako łąka) powoduje, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. Dla powyższego rozstrzygnięcia bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia gruntu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (przeznaczenie: pod oczyszczalnię ścieków).

W konsekwencji, w odniesieniu do dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie IV stanu faktycznego znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla dzierżawy gruntów komunalnych w przypadku opisanym w punkcie IV stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.104.2023.2.MC