Interpretacja indywidualna z dnia 26 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.250.2018.12.JSZ

Nieuznanie za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pani wniosku z 19 marca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 16 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 540/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2022 r. sygn. akt I FSK 297/19;

2)stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w związku ze sprzedażą nieruchomości – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2018 r. wpłynął Pani wniosek 19 marca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w związku ze sprzedażą nieruchomości i stawki podatku dla ww. sprzedaży oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 maja 2018 r. (wpływ 2 maja 2018 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni w roku 2001 otrzymała w drodze darowizny od swoich rodziców niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 2.89.00 ha położoną w … w gminie …, dla której Sąd Rejonowy w …, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr ... Przedmiotowa nieruchomość oznaczona jest w ewidencji gruntów na mapie nr 1, numerami działek 1 i 2 oraz wpisana jest w rej. gruntów pod numerem .., obręb ... Rodzice Wnioskodawczyni nabyli powyższą nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w 1995 roku. W dacie dokonania darowizny przedmiotowa nieruchomość objęta była planem zagospodarowania przestrzennego Gminy … i zgodnie z nim stanowiła grunty przeznaczone pod uprawy rolne. Wnioskodawczyni przyjmując darowiznę zapewniła, że nabytą nieruchomość wykorzystywać będzie w celach rolnych. Grunty te do dnia dzisiejszego wykorzystywane są w celach rolniczych.

W związku z uchwaleniem ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uchylającym z dniem 31 grudnia 2003 r. miejscowe plany zagospodarowania uchwalone przed 1 stycznia 1995 roku, plan zagospodarowania obowiązujący dla gruntów stanowiących przedmiot darowizny stracił moc, a do dnia dzisiejszego nie został ustanowiony nowy plan.

Wnioskodawczyni została złożona oferta, w której Oferent wyraził chęć odpłatnego nabycia nieruchomości opisanej powyżej w celu realizacji zamierzenia, polegającego na wybudowaniu na nieruchomości domów jednorodzinnych. Oferent zamierzenie swoje ma realizować w ramach prowadzonej działalności deweloperskiej, a jego zainteresowanie nieruchomością Wnioskodawczyni wynika z faktu, że w niedalekiej odległości od przedmiotowych gruntów już wcześniej budował i sprzedawał budynki mieszkalne.

Wnioskodawczyni nie planowała zbycia otrzymanej nieruchomości i w tym zakresie nie prowadziła żadnych działań marketingowych, informacyjnych czy geodezyjnych. Fakt, iż grunty, którymi zainteresował się oferent stanowią bardzo niską wartość rolną (wypis z rejestru gruntów w załączeniu), skłania Wnioskodawczynię do ich sprzedaży Oferentowi. Tym bardziej, że Oferent oświadczył, iż w przypadku przyjęcia przez Wnioskodawczynię jego oferty, wszelkie niezbędne do realizacji swojego zamierzenia działania, w szczególności polegające na uzyskaniu warunków zabudowy, podziałów geodezyjnych nieruchomości na mniejsze działki, wyznaczenie dróg oraz uzyskanie innych koniecznych pozwoleń i decyzji przeprowadzi samodzielnie i na własny koszt.

Oferent zastrzegł sobie prawo do przeniesienia części bądź całości praw z umowy przedwstępnej, która sporządzona zostałaby przez Wnioskodawczynię w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży gruntu, na osobę bądź osoby trzecie. Projekt umowy przewiduje ponadto możliwość rozłożenia ostatecznego przeniesienia własności nieruchomości na transze, które każdorazowo dotyczyłyby wydzielonych wcześniej działek wraz z przynależnymi im częściami wytyczonych dróg. Ponadto zastrzegł sobie prawo do żądania zwrotu poniesionych nakładów w przypadku rezygnacji ze sprzedaży przez Wnioskodawczynię.

Dokładne warunki transakcji Oferent określił w przekazanym Wnioskodawczyni projekcie umowy przedwstępnej, na podstawie której strony zawarłyby wzajemne zobowiązania z tytułu sprzedaży/kupna nieruchomości (projekt umowy w załączeniu). Wnioskodawczyni zamierza przystąpić do umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, na warunkach zaproponowanych przez Oferenta. Ostateczną decyzję uzależnia jednak od wcześniejszego uzyskania potwierdzenia przez organ wydający interpretację, prawidłowości Jej stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W piśmie z 2 maja 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowana nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na działkach objętych zakresem pytania nie prowadzona była działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe grunty wykorzystywane były wyłącznie do celów rolniczych. Faktycznymi użytkownikami nieruchomości byli na podstawie użyczenia brat Wnioskodawczyni, …, a po jego śmierci w lipcu 2015 roku ich ojciec. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym. Działki objęte zakresem wniosku o interpretację indywidualną stanowią łąki i w niewielkiej części lasy. Jedynymi pożytkami były i są do obecnej chwili pokosy siana łąkowego, wykorzystywane wyłącznie przez użytkowników na własne potrzeby. Uzyskane z gruntów siano nigdy nie było sprzedawane.

Wnioskodawczyni nie sprzedawała nigdy żadnych działek oraz poza działkami opisanymi we wniosku o interpretację indywidualną nie posiada innych działek. Wnioskodawczyni nieodpłatnie udostępniała działki, objęte zakresem zadanego pytania na podstawie umowy swojemu bratu …, a po jego śmierci, która nastąpiła 6 lipca 2015 roku swojemu ojcu.

W zakresie działek objętych pytaniami zadanymi we wniosku, Wnioskodawczyni nie poniosła do tej pory i nie poniesie w przyszłości jakichkolwiek kosztów w celu przygotowania ww. działek do sprzedaży (na ogrodzenie, sieć wodociągową, kanalizację sanitarną oraz energetyczną, inne urządzenia itp).

Zgodnie z umową przedwstępną, której projekt został przedłożony wraz z wnioskiem, wszystkie konieczne do przeprowadzenia czynności, w szczególności na uzyskanie warunków zabudowy, podziałów geodezyjnych nieruchomości, wyznaczenie dróg oraz uzyskania innych koniecznych pozwoleń i decyzji przeprowadzi Oferent. Wystąpienia o warunki zabudowy dokona w imieniu własnym. Natomiast czynności wymagające uczestnictwa właściciela Oferent przeprowadzi na własny koszt na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży przedmiotowych gruntów. Wnioskodawczyni udzieli Oferentowi stosownych pełnomocnictw do podejmowania ww. działań związanych z przedmiotowymi działkami po zawarciu umowy przedwstępnej.

Na dzień zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży przedmiotowych gruntów nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy. O warunki takie wystąpić ma zgodnie z wzorem proponowanej umowy Oferent, po zawarciu umowy przedwstępnej. W dniu faktycznego przeniesienia własności – zawarcia umowy przyrzeczonej, prawdopodobnie warunki takie zostaną już Oferentowi wydane.

Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działek, o których mowa we wniosku. Przedmiotowe działki wykorzystywane były i są do chwili obecnej wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zainteresowany nabyciem gruntów od Wnioskodawczyni – Oferent oświadczył, iż w przypadku przyjęcia przez Wnioskodawczynię jego oferty, wszelkie niezbędne do realizacji swojego zamierzenia działania, w szczególności polegające na uzyskaniu warunków zabudowy, podziałów geodezyjnych nieruchomości na mniejsze działki, wyznaczenie dróg oraz uzyskanie innych koniecznych pozwoleń i decyzji przeprowadzi samodzielnie i na własny koszt. Przyjęcie przez Wnioskodawczynię warunków potwierdzone będzie umową przedwstępną. Wnioskodawczyni uzupełniając opis sprawy przedstawiła projekt przedwstępnej umowy sprzedaży gruntu.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni, z tytułu sprzedaży nieruchomości, stanie się podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), a transakcja sprzedaży zostanie opodatkowana, zgodnie z właściwą stawką podatku VAT? (oznaczone we wniosku nr 1)

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Aby jednak dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu ustawy VAT. Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Zgodnie z bogatym orzecznictwem sądów administracyjnych, a także TSUE aby osobę dokonującą sprzedaży gruntu uznać za podatnika VAT musiałaby ona podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Typowe natomiast czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. 1-3013 pkt 32).

Zatem zgodnie z TSUE zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (zob. wyroki z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM, Rec. s I-4295, pkt 58; z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 BBL Zb. Orz. s. I 10157 pkt 39).

Zdaniem Wnioskodawczyni nie będzie Ona zobowiązana do rozliczania podatku od towarów i usług od czynności zbycia przedmiotowej nieruchomości. Przemawia za tym fakt, iż nie prowadziła Ona wcześniej i nie zamierza w przyszłości wykonywać jakichkolwiek działań związanych z marketingiem, podziałami gruntu, występowaniem o warunki zabudowy ani innych działań mających na celu podniesienie atrakcyjności i wartości nieruchomości, czy znalezienia nabywcy.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że nie stanie się, z tytułu sprzedaży nieruchomości, podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), a transakcja sprzedaży nie zostanie opodatkowana, podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pani wniosek – 14 maja 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT1-2.4012.250.2018.3.JSZ, w której uznałem Pani stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Pani pełnomocnikowi 16 maja 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

12 czerwca 2018 r. wniosła Pani skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 15 czerwca 2018 r.

Wniosła Pani o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 16 października 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 540/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 3 listopada 2022 r., sygn. akt I FSK 297/19 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 3 listopada 2022 r. i wpłynął do mnie 20 lutego 2023 r. Natomiast akta sprawy wpłynęły 23 lutego 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

• ponownie rozpatruję Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w związku ze sprzedażą nieruchomości jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 16 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 540/18 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2022 r. sygn. akt I FSK 297/19.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuc i Halina Jeziorska-Kuc przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 16 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 540/18 wskazał, że aby transakcja mogła podlegać VAT, podatnik musi działać w takim charakterze. Natomiast podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika, a transakcja nie podlega VAT. Oczywistym jest, że zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie istotnym kryterium oceny stanowi to czy, zainteresowany podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112, polegające zwłaszcza na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą bowiem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji sprzedaży terenu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem przez właściciela prawa własności.

Zdaniem WSA z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że nie prowadziła Pani żadnych działań marketingowych, informacyjnych. Nie podjęła też Pani żadnych działań w celu uzbrojenia działek. Wystąpienia o warunki zabudowy dokona w imieniu własnym oferent. Oferent dokona również podziałów geodezyjnych nieruchomości i wyznaczy drogi wewnętrzne. Uzyska też inne konieczne pozwolenia i decyzje. Czynności te przeprowadzi na własny koszt na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa przez Panią.

W ocenie Sądu, wskazane okoliczności nie świadczą o tym, że będzie Pani podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112. W Pani imieniu oferent dokona podziałów geodezyjnych nieruchomości, wyznaczy drogi wewnętrzne oraz uzyska inne konieczne pozwolenia i decyzje. Działania te nie wiążą się jednak z dokonywaniem jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych. Natomiast okoliczność, iż przed sprzedażą dokona Pani podziału gruntu na działki – jak to stwierdził TSUE sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 – nie jest decydująca. Trudno także za taką okoliczność uznać samo wyznaczanie dróg. Na aktywność w zakresie handlu nieruchomościami wskazywać musi pewien ciąg podejmowanych czynności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych okoliczności. Nie ma również charakteru decydującego wysokość osiągniętych z przychodów ze sprzedaży nieruchomości. Nie można też powiedzieć, aby Pani działalność miała charakter zorganizowany. W konsekwencji – zdaniem WSA – brak jest podstaw do uznania Pani za podatnika VAT, gdyż nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 listopada 2022 r., sygn. akt I FSK 297/19 poparł stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 16 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 540/18.

NSA w ww. wyroku zauważył, iż samo udzielenie pełnomocnictwa oferentowi w wymienionym zakresie nie jest równoznaczne z przekroczeniem przez Panią przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym (por. wyrok NSA z 30 września 2022r., sygn. akt I FSK 451/19). Natomiast badając wszystkie okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku wskazać należy, że nie potwierdzają one przyjętej przez autora skargi kasacyjnej koncepcji „wspólnego przedsięwzięcia” Pani i oferenta w podejmowaniu aktywnych działań celem sprzedaży nieruchomości. Przede wszystkim podkreślić należy, że nie występowała Pani z jakąkolwiek inicjatywą w zakresie sprzedaży nieruchomości i nie podejmowała żadnych działań promocyjnych w tym zakresie. Inicjatywa sprzedaży nieruchomości należała wyłącznie do oferenta. Ponadto oferent ma wystąpić o warunki zabudowy we własnym imieniu dopiero po zawarciu umowy przedwstępnej i uiszczeniu zadatku. A zatem to oferent będzie stroną w postępowaniu w sprawie WZ przed właściwymi organami. Oferent też ponosi ryzyko utraty zadatku w przypadku niesatysfakcjonującego go rozstrzygnięcia w zakresie warunków zabudowy. Wszelkie koszty i ryzyko w zakresie koniecznym do realizacji inwestycji poniesie oferent.

W związku z powyższym, uwzględniając całokształt okoliczności sprawy i treść powołanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 16 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 540/18 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2022 r., sygn. akt I FSK 297/19 należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, nie będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji w związku z ww. sprzedażą nie będzie Pani wykonywała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w związku ze sprzedażą nieruchomości – zgodnie z opisem sprawy i wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 16 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 540/18 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2022 r., sygn. akt I FSK 297/19 – należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że z uwagi na nieuznanie Pani za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości, nie udziela się odpowiedzi na pytanie w części dotyczącej stawki podatku dla ww. sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji z 14 maja 2018 r. Nr 0113-KDIPT1-2.4012.250.2018.3.JSZ.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).