Interpretacja indywidualna z dnia 28 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.52.2023.2.PC

Czy w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca może zastosować zwolnienie przewidziane w tej ustawie albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska od kontrahentów certyfikaty rezydencji podatkowej obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz kontrahentów nawet, jeżeli certyfikaty te zostaną przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz kontrahentów?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca może zastosować zwolnienie przewidziane w tej ustawie albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska od kontrahentów certyfikaty rezydencji podatkowej obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz kontrahentów nawet, jeżeli certyfikaty te zostaną przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz kontrahentów.

Wniosek został uzupełniony pismem z 24 marca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Firma B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

Wnioskodawca jest podatnikiem działającym w branży sprzedaży detalicznej obuwia i akcesoriów obuwniczych. W ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupu usług reklamowych (głównie reklamy internetowej oraz reklamy w mediach społecznościowych) od firm niepowiązanych mających siedzibę w Irlandii i Niemczech (m.in. G., F., Z. dalej: „kontrahenci”).

W związku z zakupem tego typu usług, Wnioskodawca jest zobowiązany jako płatnik do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT). Na potrzeby wypełnienia dyspozycji przepisów dotyczących tzw. podatku u źródła, Wnioskodawca gromadzi certyfikaty rezydencji podatkowej wydane przez właściwe organy podatkowe.

Wnioskodawca dokonuje generalnie płatności za usługi reklamowe do kontrahentów w odniesieniu do których posiada certyfikat rezydencji na potrzeby dokonywania poboru podatku u źródła. Czasami, a w szczególności na początku roku płatności są dokonywane bez posiadania aktualnego certyfikatu rezydencji, który Spółka otrzymuje w późniejszym terminie.

Kontrahenci z firm „B. D.” nie udzielają informacji o rzeczywistym właścicielu otrzymywanych płatności, a w Internecie nie ma takiej informacji. Łączna kwota należności wypłacanych przez Wnioskodawcę w roku z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, na rzecz tego samego kontrahenta nie przekracza kwoty 2 000 000 zł.

Pytanie:

Czy w świetle art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca może zastosować zwolnienie przewidziane w tej ustawie albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska od kontrahentów certyfikaty rezydencji podatkowej obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz kontrahentów nawet, jeżeli certyfikaty te zostaną przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz kontrahentów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zastosować zwolnienie przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska on od kontrahentów certyfikaty rezydencji podatkowej obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz kontrahentów nawet, jeżeli certyfikaty te zostałyby przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz kontrahentów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, wyrażona zatem została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów ze wskazanych tam źródeł (m.in. za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze) ustala się w wysokości 20% przychodów. Regulację, o której mowa powyżej, stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Rzeczpospolitą Polską umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b. 2d i 2e ustawy o CIT, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e ustawy o CIT. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT płatnika z podatnikiem.

A zatem, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji oraz dochowaniem przez podmiot wypłacający należności tzw. należytej staranności.

Wnioskodawca otrzymuje różne rodzaje certyfikatów rezydencji. Każde państwo stosuje bowiem własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Wnioskodawca nie zawsze może być w posiadaniu certyfikatu przed wypłatą wynagrodzenia na rzecz kontrahentów w szczególności na początku roku. W praktyce często zdarza się, że Wnioskodawca nie ma wpływu na czas lub formę wydania takiego certyfikatu, a także na sposób określenia okresu jego ważności. W szczególności uzyskanie certyfikatu rezydencji przed dokonaniem zapłaty jest utrudnione a niejednokrotnie niemożliwe, zaś sama procedura uzyskania certyfikatu trwa niekiedy od dwóch tygodni do nawet trzech miesięcy. Z kolei, odsuwanie terminu płatności do kontrahentów do momentu, gdy wszystkie certyfikaty rezydencji zostaną już wydane i przekazane do Wnioskodawcy jest z biznesowego punktu widzenia działaniem niewłaściwym i negatywnie rzutuje na sytuację i płynność finansową wszystkich zainteresowanych podmiotów.

W ocenie Wnioskodawcy, art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, nie wskazuje wymogu posiadania certyfikatu rezydencji w momencie dokonania płatności. Udokumentowanie rezydencji może nastąpić później, niemniej jednak w takiej sytuacji certyfikat rezydencji powinien potwierdzać rezydencję również w dacie, w której nastąpiła płatność. Należy zwrócić uwagę na treść art. 26 ust. 1i ustawy o CIT stanowiący, że: „Jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania”. Przepisy te regulują zasadę ogólną ważności certyfikatu w przypadku, gdy dany certyfikat nie zawiera wskazania okresu ważności. Jednocześnie powołane powyżej przepisy, jak również uzupełniające je przepisy art. 26 ust. 1j-11 ustawy o CIT nie odnoszą się do momentu, w którym płatnik otrzymuje certyfikat rezydencji od zagranicznego odbiorcy płatności. W konsekwencji, należy zauważyć, że ustawodawca wskazuje jedynie zasady ustalania okresu ważności certyfikatu rezydencji, natomiast nie wprowadził obowiązku posiadania przez płatnika certyfikatu rezydencji odbiorcy płatności przed lub na moment dokonania wypłaty. Zatem, możliwe jest zastosowanie przez Spółkę regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym, jeżeli jest to przewidziane - zaniechanie poboru podatku), jeżeli uzyska on od podatnika certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu, nawet jeśli data uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania.

Jednocześnie należy wskazać, że nowelizacja art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczącego obowiązku dochowania należytej staranności dla potrzeb poboru podatku u źródła nie zawiera definicji pojęcia należytej staranności, ani katalogu przykładowych czynności podejmowanych przez płatników w celu dochowania należytej staranności. W ocenie Wnioskodawcy, uzyskanie certyfikatu rezydencji uważa się po pierwsze za warunek formalny (o którym mowa w art. 26 ust. 1 zd. 2 ustawy o CIT) dla możliwości zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, ale również za czynność wchodzącą w zakres dochowania należytej staranności, o której mowa w zd. 3 powołanego art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Pomocną wskazówką interpretacyjną związaną z pojęciem należytej staranności jest stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w Projekcie objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r.: Zasady poboru podatku u źródła (Projekt dostępny pod adresem: https:// www.gov.pl/web/finanse/konsultacje-podatkowe-w-sprawie-objasnien-do-przepisow-w-zakresie-zasad-poboru-podatku-u-zrodla) (dalej: „Projekt objaśnień”). Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów wyrażonym w Projekcie objaśnień, aby dochować należytej staranności należy podejmować działania istotne z punktu widzenia zastosowania danej preferencji podatkowej w konkretnym przypadku. W szczególności dotyczy to:

- weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie);

- weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności;

- weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika, który uzyskuje przychód z tytułu otrzymanej należności oraz jej rzeczywistego właściciela, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot.

Zgodnie z Projektem objaśnień, wśród działań podejmowanych w związku z obowiązkiem dochowania należytej staranności można wyróżnić weryfikację rezydencji podatkowej odbiorcy należności.

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie nieposiadanie przez niego fizycznie certyfikatu rezydencji odbiorcy płatności w momencie dokonywania wypłat oraz jego uzyskanie dopiero po dokonaniu wypłaty (pod warunkiem, że certyfikat potwierdza rezydencję podatkową zagranicznego kontrahenta na moment wypłaty) przy dochowaniu odpowiednich warunków również spełnia przesłankę należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji gdy może on w uzasadniony sposób oczekiwać otrzymania certyfikatu rezydencji następczo po dokonaniu płatności (w którym wskazany zostanie okres ważności obejmujący termin płatności) oraz zachowa warunki polegające na tym, że:

-posiada dowody na to, że wystąpił o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej przed dokonaniem płatności lub bezpośrednio po jej dokonaniu,

-posiada certyfikat rezydencji podatkowej podatnika za rok poprzedzający dokonanie płatności nie posiada informacji o zmianach rezydencji podatkowej,

-zweryfikuje dane o podatniku zawarte w certyfikacie rezydencji podatkowej za rok poprzedzający i porówna z aktualnymi informacjami dostępnymi publicznie,

pozwoli to na spełnienie przesłanki dochowania należytej staranności w odniesieniu do kwestii weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności.

Stanowisko takie potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 grudnia 2021 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.543.2021.2.BD oraz z dnia 26 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.11.2021.3.JC.

Reasumując, Wnioskodawca może zastosować preferencyjne zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym wynikające z postanowień właściwych UPO, ustawy o CIT, jeżeli uzyska on od kontrahenta certyfikat rezydencji, którego okres ważności obejmuje datę płatności, nawet, jeśli data faktycznego otrzymania przez płatnika tego certyfikatu jest późniejsza niż data płatności na rzecz kontrahenta.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.):

Na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Weryfikacja zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak już wcześniej wskazano, powinna się odbywać z należytą starannością. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 updop spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę. Należy podkreślić, że należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2.000.000 zł. Wniosek taki wynika z literalnego brzmienia art. 26 ust. 1 updop.

Dokonując weryfikacji należytej staranności należy odnosić się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej. W szczególności dotyczy to:

1. weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika (rzeczywistego właściciela) w stosunku do otrzymanej należności, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot;

2. weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności;

3. weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie).

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 updop:

Jak wynika z powołanych przepisów updop, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 updop, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Wskazać w tym miejscu należy, że to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, iż prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 updop oraz uregulowania wynikające z art. 26 updop, certyfikat rezydencji to dokument:

−wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

−wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

−zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z przytoczonym powyżej art. 26 ust. 1 zdanie drugie updop, dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Tym samym, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego od podatnika certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 26 ust. 1i updop:

Jednocześnie w myśl art. 26 ust. 1j updop:

Stosownie do art. 26 ust. 1k updop:

Zgodnie z art. 26 ust. 1l updop:

W myśl art. 26 ust. 1n updop:

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika.

Warunek udokumentowania miejsca siedziby podatnika za pomocą certyfikatu rezydencji nie przesądza jednak o tym, że Wnioskodawca, jako płatnik, w dniu dokonania wypłaty jest zobowiązany posiadać aktualny certyfikat rezydencji. Płatnik może, w dniu dokonania wypłaty, zastosować stawkę podatku wynikającą z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub zastosować zwolnienie zgodnie z taką umową. Udokumentowanie rezydencji podatkowej może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu płatności. Jednakże w razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym została dokonana płatność. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika w momencie dokonywania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka może zastosować zwolnienie przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych albo w postanowieniach właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zaniechać poboru podatku u źródła lub też zastosować preferencyjną stawkę podatku u źródła w sytuacji, jeżeli uzyska on od kontrahentów certyfikaty rezydencji podatkowej obejmujące swoim okresem ważności datę płatności na rzecz kontrahentów nawet, jeżeli certyfikaty te zostałyby przekazane Wnioskodawcy już po dokonaniu danej płatności na rzecz kontrahentów, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t .j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego(…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).