Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 21 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.43.2023.1.MT

W zakresie ustalenia stawki amortyzacji dla hali produkcyjno-magazynowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 9 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia stawki amortyzacji dla hali produkcyjno-magazynowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma Pani w planach wybudowanie nowego obiektu magazynowo-produkcyjno-usługowego z częścią socjalno-biurową w miejscowości (...), Gmina (...), powiat (…). Obiekt będzie służył do prowadzenia działalności gospodarczej. Realizacja inwestycji jeszcze się nie rozpoczęła Inwertor jest na etapie gromadzenia niezbędnej dokumentacji do uzyskania pozwolenia na budowę.

Zakres inwestycji jest podzielony na dwie części, których charakterystyczne dane techniczne przedstawiają się w sposób następujący:

1.Części trwałe związane z gruntem:

a)część biurowo-socjalna wykonana na fundamentach żelbetowych, na których są wymurowane z pustaków ceramicznych ściany nośne i w części działowe. Stropy żelbetonowe, całość przykryta dachem o konstrukcji drewnianej, pokrycie blacha trapezowa;

b)stopy fundamentowe wraz utwardzeniem terenu i wykonaniem posadzki przemysłowej. Zakres powyższych robót będzie trwale złączona z gruntem, tak jak i wykonane przyłącza gazowe, wodne i kanalizacyjne.

2.Części nietrwale związane z gruntem:

a)konstrukcja nośna stalowa zostanie nałożona na stopy fundamentowe i przykręcona poprzez złącza śrubowe (połączenie demontowane nie wpływające na właściwości konstrukcyjno-nośne elementów skręcanych). Konstrukcja nośna hali wykonana z ram stalowych dwuteowych, zgodnie z projektem konstrukcyjnym. Elementy nośne będą na placu budowy skręcane ze sobą po dostarczeniu ich przez wytwórcę tworząc konstrukcję nośną hali;

b)do konstrukcji nośnej zostaną przykręcone płyty warstwowe metalowe z rdzeniem PIR, PUR, montowane za pomocą zamków (łączników) i przykręcane śrubami do konstrukcji nośnej hali. Połączenie skręcane umożliwia szybki demontaż płyt;

c)do konstrukcji nośnej hali, a także płyt warstwowych zostaną przykręcone wszelkie niezbędne ciągi instalacyjne, takie jak instalacje prądowe wewnętrzne, oświetleniowe i inne techniczne. Będą także zamontowane okna, świetliki i bramy wjazdowe.

Konstrukcja hali nie będzie trwale związana z gruntem. Jej elementy można będzie w razie potrzeby rozebrać bez utraty właściwości i zamontować na nowo w innym miejscu, na przykład w celu przeniesienia konstrukcji do innej lokalizacji, albo będzie można ją odsprzedać. Część hali magazynowo-produkcyjnej (skręcana) nie jest trwale związana z częścią biurowo- socjalną (murowana). Obie części stykają się ze sobą ale nie są trwale ze sobą połączone. Demontaż jednej z części nie wpływa destrukcyjnie na część drugą.

Dane dotyczące Pani: forma opodatkowania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej to podatek liniowy. Prowadzi Pani dokumentację w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zakres prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej to 31.09.Z - Produkcja pozostałych mebli i kody dodatkowe między innymi 31.02 Z, 33.11.Z, 33.12.Z. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostaną ujęte dwa odrębne obiekty: budynek biurowo-socjalny i hala produkcyjno-magazynowa. Amortyzacja rozpocznie się po zakończeniu inwestycji w miesiącu następnym po przekazaniu do użytkowania. Okres użytkowania hali magazynowo-produkcyjnej będzie dłuższy niż 1 rok. Grunt, na którym realizowana będzie inwestycja jest Pani własnością. Hala magazynowo- produkcyjna zostanie zaklasyfikowana według Klasyfikacji Środków Trwałych Grupa 8 podgrupa 80 rodzaj 806.

Pytanie

Czy przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może Pani zastosować 10% stawkę amortyzacyjną z wykazu stawek amortyzacyjnych zawartej w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 KŚT, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych dla poniesionych kosztów tylko i wyłącznie opisanych i wyszczególnionych w punkcie Nr 2 - części nietrwale związane z gruntem?

Pani stanowisko w sprawie

Przy określaniu stawki amortyzacyjnej dla części niezwiązanej trwale z gruntem hali produkcyjno-magazynowej jako samodzielnego środka trwałego, z opisu rodzaju 806 KŚT w ramach którego stosuje się 10% stawkę amortyzacji wynika, że obejmuje on różnego typu obiekty wolnostojące niezwiązane w sposób trwały z gruntem, zaliczone do środków trwałych, jak np. zadaszenia ochronne, z wyjątkiem ujętych w podgrupie 29 KŚT zadaszeń ochronnych z konstrukcjami wsporczymi o powierzchni powyżej 100 m2. Z kolei w podgrupie 29 KŚT "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe", w wyszczególnionych rodzajach nie są wykazywane hale magazynowe o powierzchni powyżej 100 m2. Natomiast kategoria pozostałe obiekty inżynierii lądowej obejmuje obiekty budowlane naziemne i podziemne o charakterze stałym, niesklasyfikowane jako budynki, a za odrębny obiekt uważa się w zasadzie każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej wraz z fundamentem i konstrukcją nośną.

Część produkcyjno-magazynowa niezwiązana trwale z gruntem, pomimo częściowego usytuowania na stopach fundamentowych stanowi samodzielny środek trwały, gdyż można ją zdemontować bez utraty właściwości zdemontowanych elementów i zamontować w innym miejscu. Mając powyższe na uwadze uważa Pani, że w stosunku do części niezwiązanej trwale z gruntem hali magazynowej spełniającej kryteria samodzielnego obiektu, niezwiązanego w sposób trwały z gruntem oraz nieposiadającego fundamentów, należy zastosować 10% stawkę amortyzacyjną. W praktyce hale magazynowe wykonane z elementów stalowych są dostarczane na miejsce montażu i przykręcane śrubami do elementów betonowych. Można je rozmontować i zamontować w innym miejscu. Nie są więc trwale związane z gruntem i nie mają fundamentów niezbędnych przy budynkach i budowlach. Takie stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku, który w postanowieniu z 22 marca 2006 r. Nr 1419/UPO-415-26-I/06/AS stwierdził: "podatnik ma prawo zaliczyć halę magazynową niezwiązaną w sposób trwały z gruntem do grupy 8 KŚT oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosując stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie".

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 5 marca 2010 r. Nr ITPB1/415-954/09/PSZ stwierdził, że część magazynowa, choć usytuowana na fundamentach nie jest trwale związana z gruntem - istnieje możliwość jej demontażu (bez utraty właściwości zdemontowanych elementów) i zamontowania jej w innym miejscu. Dlatego należy uznać, że można ją zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, tj. wolno stojących obiektów nie związanych trwale z gruntem (grupa 8 KŚT).

Powyższe Pani stanowisko zostało również potwierdzone w innych interpretacjach indywidualnych wydawanych dotychczas przez organy skarbowe tj. m. in. w:

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 listopada 2015 r. Nr IBPB-1-1/4510-49/15/ZK,

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 listopada 2010 r. Nr ILPB1/415-1039/10-AG,

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 października 2011 r. Nr IPPB1/415-615/11-4/AM.

Podsumowanie.

Mając na uwadze przepisy sklasyfikowania środków trwałych na podstawie ustawy (KŚT) (Dz. U z 2016 r.) stoi Pani na stanowisku zastosowania stawek amortyzacyjnych jak poniżej:

1.budynek biurowo-socjalny trwale związany z gruntem, a także wykonane pod częścią hali produkcyjno-magazynowej trwale związane z gruntem stopy fundamentowe łącznie z utwardzeniem terenu i posadzką przemysłową, należy zastosować stawkę amortyzacji z grupy 1 podgrupy 10 budynki niemieszkalne w wysokości 2.5%.

2.hala magazynowo-produkcyjna o powierzchni około 500 m2 i wysokości około 7-8 m, nietrwale związana z gruntem, dostawiona do budynku biurowo-socjalnego, składająca się z konstrukcji nośnej przykręcanej do stóp fundamentowych, pokryta płytą warstwową z oknami, bramami wjazdowymi, drzwiami świetlikami, w skład której wchodzą także mocowane do konstrukcji nośnej elementy instalacji elektrycznej sprężonego powietrza instalacji ogrzewania, można zastosować stawkę amortyzacji z Grupy 8 podgrupa 80 rodzą, 806 w wysokości 10%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pani przedstawiła jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

musi być właściwie udokumentowany.

Przepis art. 22 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

stanowić własność lub współwłasność podatnika,

zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,

być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 2 ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla celów amortyzacji środka trwałego należy również ustalić właściwą stawkę amortyzacyjną.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Sposób ustalenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych uzależniony jest również od tego, do jakiego rodzaju środków trwałych, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), określony środek zostanie zakwalifikowany. Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik.

Z uwag szczegółowych do grupy 1 wynika, że grupa „Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego” obejmuje wszystkie budynki oraz znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.

Definicja budynku zawarta została w ustawie z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.). Zgodnie z nią budynki to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach.

W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Samodzielnym środkiem trwałym w ramach grupy 1 jest budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami pomocniczymi.

Z kolei z uwag szczegółowych do grupy 8, podgrupy 80 powołanej Klasyfikacji wynika, że do rodzaju 806 zaliczane są kioski, budki, domki kempingowe, zadaszenia ochronne i podobne różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem.

Skoro w opisie zdarzenia przyszłego, wskazała Pani, że hala produkcyjno-magazynowa jest odrębnym obiektem oraz, że nie jest budynkiem, który należałoby kwalifikować do grupy 1 Klasyfikacji Środków Trwałych, należy uznać, że przedmiotową halę można zaliczyć do odrębnej grupy środków trwałych, tj. wolnostojących obiektów niezwiązanych trwale z gruntem (grupa 8 Klasyfikacji Środków Trwałych).

Jeżeli zatem, w istocie hala produkcyjno-magazynowa stanowi odrębny środek trwały i prawidłowo została zakwalifikowana do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 10%. Zatem przy ustaleniu odpisów amortyzacyjnych może Pani zastosować 10% stawkę amortyzacyjną z wykazu stawek amortyzacyjnych zawartej w grupie 8, podgrupie 80, rodzaju 806 KŚT, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych dla poniesionych kosztów w punkcie Nr 2 przedstawionego przez Panią zdarzenia przyszłego, tj. części nietrwale związanej z gruntem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja nie dotyczy możliwości amortyzacji przez Panią budynku biurowo-socjalnego z zastosowaniem stawki amortyzacji o wysokości 2,5%, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00