Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.441.2022.2.LS

Skutki podatkowe przy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej (możliwości rezygnacji ze zwolnienia) oraz brak wliczenia do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

·nieprawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych przy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej (możliwości rezygnacji ze zwolnienia) oraz

·prawidłowe w części dotyczącej braku wliczenia do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 listopada 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 30 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

·skutków podatkowych przy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej (możliwości rezygnacji ze zwolnienia) oraz

·braku wliczenia do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 stycznia 2023 r. (wpływ 4 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani wraz z mężem pozostają we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Do końca 2021 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali, która była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Od 2022 r. zakres prowadzonej działalności został znacznie ograniczony, co spowodowało, że korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W związku z tym dokonała Pani wyrejestrowania działalności dla celów podatku od towarów i usług.

W 2002 r. nabyła Pani do majątku wspólnego udział we własności budynku w wysokości 7/10, w którym znajdowały się zarówno lokale mieszkalne, jak też użytkowe. Cena za nabywany udział wyniosła (…) zł. W akcie notarialnym złożyła Pani oświadczenie, że nabywa ten udział w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego wprowadziła Pani ten udział do ewidencji środków trwałych oraz dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych od jego wartości.

Lokale znajdujące się w nabytym budynku były wynajmowane przez Panią do 2017 r. Natomiast od 2017 r. są one nadal wynajmowane przez Pani męża, który również prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych i użytkowych.

Od 2002 r., tj. od dnia nabycia udziału w nieruchomości nie dokonywała Pani nakładów inwestycyjnych na znajdujące się w budynku lokale. Natomiast były dokonywane drobne i niezbędne nakłady remontowe, których szacunkowa wartość była niewielka i była nie większa, niż (…) zł.

Obecnie zamierza Pani wraz z mężem zbyć 3/10 udziału w nabytej nieruchomości. Przy tym w umowie zostanie wskazane, że w ramach tego udziału nabywcy jako współwłaścicielowi będzie przysługiwało prawo do korzystania z pomieszczeń na ostatniej, najwyższej kondygnacji budynku (podział quoad usum). Ta kondygnacja nie była dotychczas wykorzystywana w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, gdyż nie była do tego przystosowana. Natomiast ze względu na to, że jest to pomieszczenie strychu, było i jest ono wykorzystywane jako podręczny skład różnych rzeczy.

Przyszły nabywca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza prowadzić tam działalność gospodarczą. W związku z tym Pani mąż zlecił przygotowanie dokumentacji projektowej oraz wystąpił o pozwolenie na budowę. Jednakże ani Pani, ani też Pani mąż nie będą prowadzić inwestycji ani też dokonywać nakładów na budynek, w którym będzie zbywany udział. Inwestycję tę będzie prowadził przyszły nabywca.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż udziału w budynku opisanym we wniosku będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Jednakże wnioskodawca wraz z żoną chcą zrezygnować z tego zwolnienia składając oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Oświadczenie to zostanie złożone przez oboje małżonków naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego lub też w umowie sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, do którego stanie sam Pani mąż, za Pani zgodą na zawarcie umowy.

Wskazano wyżej, że do końca 2021 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali, która była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Od 2022 r. zakres prowadzonej działalności został znacznie ograniczony, co spowodowało, że korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym dokonała Pani wyrejestrowania działalności dla celów podatku od towarów i usług. Jednak przed zawarciem umowy sprzedaży udziału w nieruchomości zamierza Pani dokonać ponownej rejestracji dla celów podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku z 3 stycznia 2023 r. w odpowiedzi na pytania:

1.Co było przedmiotem nabycia w 2002 roku? Czy budynek jako całość i w jakich udziałach (Pani 7/10, Pani mąż 3/10), czy też tylko 7/10 budynku, które to udziały wprowadziła Pani do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej?

2.Czy przy nabyciu odliczyła Pani podatek VAT?

3.Czy Pani mąż wynajmował to samo co Pani, czyli w całości lokale czy swój udział?

4.W jakim celu w 2002 r. zostały zakupione lokale/budynek? Czy lokale/budynek zostały zakupione wyłącznie w celu prowadzenia działalności przez Panią i wyłącznie w Pani działalności gospodarczej, a Pani mąż figurował w akcie notarialnym tylko ze względu na współwłasność małżeńską, czy też nabycia dokonano w innym celu (jakim)?

5.Czy w trakcie prowadzenia przez Panią działalności w zakresie najmu dysponowała Pani również udziałem męża i w związku z tym wynajmowała Pani wszystkie lokale bez najwyższej kondygnacji?

6.Czy po zakupie nieruchomości odrębnie Pani wynajmowała swój udział, a odrębnie Pani mąż swój udział?

7.Jeżeli wynajmowała Pani również udział męża, na podstawie jakiej umowy dysponowała Pani jego udziałem, czy umowa ta była odpłatna?

8.Czy Pani udział w lokalach/budynku został wycofany z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej (który wprowadziła Pani do środków trwałych i amortyzowała)? Jeśli tak, to kiedy i czy czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT? Jeśli nie, to dlaczego?

9.Czy opisane lokale/budynek będące przedmiotem sprzedaży, stanowiące Państwa współwłasność małżeńską są w całości wykorzystywane przez Pani męża w prowadzonej przez Pani męża działalności gospodarczej?

a)Jeśli tak, to w jaki sposób i na jakiej podstawie (na podstawie jakiej czynności cywilnoprawnej) – umowy i czy czynność ta jest odpłatna?

b)Jeśli nie, to należy dokładnie tą kwestię wyjaśnić, tj. kto (który z małżonków), w jakiej części wykorzystywał/wykorzystuje/będzie wykorzystywał przedmiotową nieruchomość nabytą w ramach wspólności małżeńskiej?

10.Czy lokale/budynek (w tym również Pani udział) zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Pani męża działalności gospodarczej od momentu, kiedy Pani mąż wynajmuje lokale?

11.Czy przeznaczony do sprzedaży udział 3/10 w nieruchomości stanowi część nabytej przez Panią nieruchomości (stanowi część udziału 7/10), który był przedmiotem najmu w ramach Pani działalności, a następnie Pani męża?

12.Czy sprzedaż 3/10 udziału w nieruchomości będzie obejmować prawo własności strychu czy będzie wyłącznie uprawniało nabywcę do korzystania z części powierzchni strychu?

13.Czy przed sprzedażą dojdzie do ustanowienia odrębnej własności w stosunku do kondygnacji, która będzie sprzedawana i kto będzie jest właścicielem – Pani, Pani mąż czy oboje?

14.Skoro, jak wskazała Pani we wniosku, sprzedawana kondygnacja „nie była dotychczas wykorzystywana w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie (…)”, to czy doszło do oddania tej części budynku do używania (pierwszego zasiedlenia)? Jeśli tak, to kiedy?

– wskazała Pani:

1.Jak wynika z treści samego wniosku, przedmiotem nabycia w 2002 r. był wyłącznie udział w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem, który to udział wynosił 7/10. Ów udział został nabyty do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Tym samym ani ja, ani też małżonek nie nabywaliśmy w 2002 r. pozostałego udział we własności tej nieruchomości wynoszącego 3/10.

W związku z tym, że lokale w budynku miały być wykorzystywane w prowadzonej przeze mnie działalności gospodarczej, nabyte prawo zostało ujawnione w ewidencji środków trwałych.

2.W momencie nabycia nie przysługiwało mi prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż udział w nieruchomości został nabyty od osoby fizycznej.

3.Ani ja, ani też mój mąż nie wynajmowaliśmy udziału w nieruchomości, gdyż w świetle Kodeksu cywilnego przedmiotem najmu mogą być jedynie rzeczy, natomiast nie mogą być prawa majątkowe, w tym udział we własności. Ponadto, jak wskazałam we wniosku, przedmiotem nabycia był udział we własności nieruchomości. Udział ten został nabyty do majątku wspólnego stanowiącego małżeńską wspólność majątkową. Stąd też, ze względu na unormowania przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dotyczące wspólności małżeńskiej majątkowej, z chwilą, gdy udział został nabyty do majątku małżeńskiego, ani mi, ani też mojemu mężowi nie przysługiwały odrębne udziały we własności nieruchomości, gdyż wspólność majątkowa małżeńska jest współwłasnością łączną (bezudziałową).

Natomiast ja wynajmowałam lokale znajdujące się w budynku posadowionym na gruncie, do którego nabyliśmy udział w prawie własności. Po zakończeniu przeze mnie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokali, te same lokale, które dotychczas wynajmowałam, zaczął wynajmować mój mąż.

4.Przedmiotem nabycia w 2002 r. nie był budynek, ani też lokale, lecz udział w nieruchomości. Jego nabycie nastąpiło w celu prowadzenia przeze mnie działalności gospodarczej. Prawo to nabyłam w ramach prowadzonej wyłącznie przeze mnie działalności gospodarczej. Ze względu na to, że pozostaję we wspólności majątkowej małżeńskiej, udział w nieruchomości został nabyty przeze mnie, zaś nabyte prawo weszło do majątku wspólnego.

5.Wskazałam wyżej, że ze względu na to, że nabyty w 2002 r. udział we własności nieruchomości gruntowej wchodził w skład małżeńskiej wspólności majątkowej, nie przysługiwał mi żaden odrębny udział w nabytej nieruchomości. Taki odrębny udział nie przysługiwał również mojemu mężowi. Nie można zatem z prawnego punktu widzenia mówić o dysponowaniu udziałem męża wchodzącym w skład małżeńskiej wspólności majątkowej.

Jak już wskazałam, wraz z mężem nabyliśmy udział w wysokości 7/10 w prawie własności gruntu, na którym był posadowiony budynek, w którym znajdowały się lokale. Pozostały udział w tej nieruchomości w wysokości 3/10 nabył inny podmiot. Na mocy umowy współwłaściciele ustalili umownie sposób korzystania i pobierania pożytków z tego budynku. W konsekwencji wraz z mężem uzyskaliśmy prawo do korzystania i pobierania pożytków ze wskazanych w umowie kondygnacji budynku oraz znajdujących się na nich lokalach (tzw. podział quoad usum). Wszystkie lokale w budynku, z których na mocy wskazanej umowy mogliśmy korzystać z mężem – poza lokalami na ostatniej kondygnacji – były przeze mnie wynajmowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

6.Jak już wskazywałam, nabyłam wraz z mężem udział w prawie własności nieruchomości w wysokości 7/10. Udział ten, zgodnie z zasadami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wszedł do naszego majątku wspólnego stając się tym samym przedmiotem współwłasności łącznej (bezudziałowej). Tym samym ani mi, ani też mojemu mężowi nie przysługiwały jakieś odrębne udziały w nieruchomości. W tej sytuacji nie można mówić z prawnego punktu widzenia o moim udziale i o odrębnym udziale męża w prawie własności nabytej nieruchomości.

Ponadto, to nie udział we własności nieruchomości był przedmiotem umowy najmu, bowiem taka umowa byłaby nieważna w świetle art. 659 par. 1 Kodeksu cywilnego. Natomiast przedmiotem najmu były lokale w budynku, do których używania ja i mój mąż mamy prawo na podstawie zawartej z drugim współwłaścicielem umowy regulującej sposób korzystania z nieruchomości wspólnej w tym z budynku stanowiącego jego część składową (podział quoad usum).

W konsekwencji należy stwierdzić, że z prawnego punktu widzenia nie wynajmowałam udziału w nieruchomości należącego do męża, ani też nie wynajmowałam swojego udziału. Natomiast wynajmowałam lokale, którymi mogłam dysponować jako współwłaściciel nieruchomości.

7.Wskazałam wyżej, że w myśl obowiązującego prawa mężowi nie przysługiwał jakiś odrębny udział we własności nieruchomości. Natomiast w skład naszego majątku wspólnego, objętego małżeńską wspólnością majątkową znajdował się nabyty udział w prawie własności nieruchomości. Natomiast do końca 2016 r. jedynie ja korzystałam z tego prawa w ten sposób, że wynajmowałam lokale znajdujące się w budynku posadowionym na nieruchomości, w której został nabyty wspomniany udział. Jednakże, zgodnie z przepisami K.r. i o., nie musiałam zawierać z mężem żadnych umów, które dawałyby mi prawo do korzystania z prawa objętego małżeńską wspólnością majątkową. Co więcej, w świetle wskazanego aktu prawnego taka umowa byłaby nieważna.

8.W dniu 31 grudnia 2016 r., w związku z zakończeniem działalności gospodarczej, udział we własności nieruchomości zabudowanej budynkiem został wycofany z działalności gospodarczej.

Z chwilą wycofania wskazanego prawa z działalności gospodarczej nie płaciłam podatku od towarów i usług, gdyż nastąpiło to po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, a tym samym wskazana czynność była zwolniona od podatku od towarów i usług.

9.Przedmiotem sprzedaży nie będą ani lokale, ani też budynek, lecz wynoszący 3/10 udział w prawie własności nieruchomości gruntowej, na której jest posadowiony budynek stanowiący część składową gruntu. Natomiast mąż, korzystając z przysługującego nam wspólnie udziału we własności nieruchomości, faktycznie wynajmuje lokale znajdujące się w tym budynku.

To, czy nabywca udziału będzie miał prawo korzystania z lokali, które obecnie wynajmuje mój mąż, będzie zależało jedynie od tego jaką treść będzie miała umowa pomiędzy współwłaścicielami dotycząca korzystania ze wspólnej własności. Jednakże wstępnie już nastąpiło porozumienie, że zostanie zawarta umowa przewidująca, iż nabywcy udziału w wysokości 3/10 będzie przysługiwało prawo do korzystania z ostatniej kondygnacji budynku. To zaś oznacza, że nie będzie on korzystał z lokali, które były przedmiotem umów najmu zawieranych przeze mnie i przez mojego męża. Należy też zastrzec, że mój mąż nie prowadzi działalności gospodarczej, zaś lokale wynajmuje w ramach tzw. wynajmu prywatnego. Prawidłowość kwalifikacji podatkowo prawnej wynajmu przez męża wskazanych lokali potwierdził Minister Rozwoju i Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 lutego 2017 r. (nr 0461-ITPB1.4511.1037.2016.1.JŁ) wydanej na jego wniosek.

10.Jak wskazałam wyżej, mój mąż nie prowadzi działalności gospodarczej, lecz wynajmuje lokale w ramach wynajmu prywatnego, zaś prawidłowość kwalifikacji podatkowo prawnej wynajmu przez niego lokali potwierdził Minister Rozwoju i Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 lutego 2017 r. (nr 0461-ITPB1.4511.1037.2016.1.JŁ) wydanej na jego wniosek. W konsekwencji, nie było podstaw do ujawniania przez niego lokali w ewidencji środków trwałych.

11.Udział 3/10 prawa własności nieruchomości, który będzie przedmiotem sprzedaży, stanowił będzie część udziału, który został nabyty w 2002 r. Natomiast przedmiotem umów najmu były lokale w budynku posadowionym na gruncie którego udział we własności nabiliśmy wraz z małżonkiem w 2002 r. W konsekwencji, nie jest możliwa odpowiedź na powyższe pytanie w kategoriach prawnych.

Tym niemniej, mogę wskazać, że w związku z planowaną umową podziału do używania nieruchomości wspólnej zawartą pomiędzy przyszłymi współwłaścicielami, przyszły nabywca udziału w wysokości 3/10 będzie miał prawo do korzystania jedynie z ostatniej kondygnacji budynku. Natomiast ani ja, ani też małżonek nie wynajmowaliśmy pomieszczeń na tej właśnie kondygnacji, która dotychczas nie jest zagospodarowana, lecz jest używana jako podręczny skład różnych rzeczy.

12.Wskazano wyżej, że przedmiotem sprzedaży będzie udział w prawie własności nieruchomości, na której posadowiony jest budynek. Natomiast strych stanowi część budynku, który jest jedynie częścią składową gruntu. W konsekwencji sam strych jako fragment budynku nie może być przedmiotem obrotu prawnego. W konsekwencji nie będzie on sprzedawany. Natomiast jak wskazano wyżej, prawdopodobnie w ramach umowy zawartej pomiędzy współwłaścicielami, która będzie regulowała sposób korzystania z nieruchomości wspólnej, nabywcy udziału w wysokości 3/10 przypadnie prawo używania ostatniej kondygnacji, tj. strychu.

13.Do chwili sprzedaży nie dojdzie do prawnego wyodrębnienia lokali w opisywanym budynku. Wobec tego przedmiotem sprzedaży będzie udział w prawie własności gruntu, nie zaś prawo do wyodrębnionego lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość.

14.Strych stanowi integralną część budynku. Wobec tego pełni on funkcje takie jakie choćby składowanie przez współwłaścicieli różnego rodzaju rzeczy. Ze względu na to, że prawo do korzystania ze strychu przypadło mi i mężowi, praktycznie od momentu nabycia udziału we własności nieruchomości, czyli od 2002 r. wykorzystujemy strych jako miejsce składowania różnych zbędnych rzeczy.

Pytania

1.Czy złożenie przez wnioskodawcę i jego małżonka oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaż udziału w opisanej wyżej nieruchomości spowoduje, że sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? (pytanie ostatecznie sformułowano w uzupełnieniu do wniosku z 3 stycznia 2023 r.)

2.  Czy przychód osiągnięty ze sprzedaży udziału w nieruchomości będzie doliczany do przychodu wnioskodawczyni, powodując, że utraci ona prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług, z którego korzysta na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

2.

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

Pani zdaniem, złożenie przez Nią i Jej małżonka oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku zbycia udziału w nieruchomości spowoduje, że zbycie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy m.in. dostawy części budynków. Zwolnienie to odnosi się zatem również do zbycia udziału w nieruchomości zabudowanej. Jednocześnie przepis art. 43 ust. 10 ustawy przewiduje możliwość rezygnacji ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10, a więc także zwolnienia udziału w nieruchomości zabudowanej.

W konsekwencji, Pani zdaniem złożenie przez Nią oraz przez Jej małżonka oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia spowoduje, że sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Pani zdaniem, osiągnięcie przychodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomości nie spowoduje utraty przez nią prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług, z którego korzysta ona na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Udział w nieruchomości nie jest wykorzystywany przez Panią dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udział ten wykorzystuje Pani mąż w swojej działalności podlegającej opodatkowaniu. To również mąż zawrze umowę sprzedaży udziału, a tym samym to on dokona dostawy towarów. W konsekwencji to nie Pani, lecz Jej mąż uzyska przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie będzie zatem podstaw do doliczenia go do Pani przychodów, których wysokość decyduje o prawie do zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:

·nieprawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych przy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości będącej we współwłasności małżeńskiej (możliwości rezygnacji ze zwolnienia) oraz

·prawidłowe w części dotyczącej braku wliczenia do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie zatem z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Na mocy art. 36 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112:

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Konsekwentnie, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Pani wraz z mężem pozostają we wspólności majątkowej małżeńskiej. Do końca 2021 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali, która była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Od 2022 r. zakres prowadzonej działalności został znacznie ograniczony, co spowodowało, że korzysta Pani ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. W związku z tym dokonała Pani wyrejestrowania działalności dla celów podatku od towarów i usług. Przedmiotem nabycia w 2002 r. był wyłącznie udział w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem, który to udział wynosił 7/10. Ów udział został nabyty do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. W akcie notarialnym złożyła Pani oświadczenie, że nabywa ten udział w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego wprowadziła Pani ten udział do ewidencji środków trwałych oraz dokonywała Pani odpisów amortyzacyjnych od jego wartości. W momencie nabycia nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż udział w nieruchomości został nabyty od osoby fizycznej. Lokale znajdujące się w nabytym budynku były wynajmowane przez Panią do 2017 r. Natomiast od 2017 r. są one nadal wynajmowane przez Pani męża, który również prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych i użytkowych. W dniu 31 grudnia 2016 r., udział we własności nieruchomości zabudowanej budynkiem został wycofany z Pani działalności gospodarczej. Z chwilą wycofania wskazanego prawa z działalności gospodarczej nie płaciła Pani podatku od towarów i usług, gdyż nastąpiło to po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, a tym samym wskazana czynność była zwolniona od podatku od towarów i usług. Obecnie zamierza Pani wraz z mężem zbyć 3/10 udziału w nabytej nieruchomości. Przedmiotem sprzedaży nie będą ani lokale, ani też budynek, lecz wynoszący 3/10 udział w prawie własności nieruchomości gruntowej, na której jest posadowiony budynek stanowiący część składową gruntu. Pani mąż, korzystając z przysługującego wspólnie udziału we własności nieruchomości, faktycznie wynajmuje lokale znajdujące się w tym budynku. Przy tym w umowie zostanie wskazane, że w ramach tego udziału nabywcy jako współwłaścicielowi będzie przysługiwało prawo do korzystania z pomieszczeń na ostatniej, najwyższej kondygnacji budynku (podział quoad usum). Ta kondygnacja nie była dotychczas wykorzystywana w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, gdyż nie była do tego przystosowana. Natomiast ze względu na to, że jest to pomieszczenie strychu, było i jest ono wykorzystywane jako podręczny skład różnych rzeczy. Sam strych jako fragment budynku nie może być przedmiotem obrotu prawnego. W konsekwencji nie będzie on sprzedawany. Prawdopodobnie w ramach umowy zawartej pomiędzy współwłaścicielami, która będzie regulowała sposób korzystania z nieruchomości wspólnej, nabywcy udziału w wysokości 3/10 przypadnie prawo używania ostatniej kondygnacji, tj. strychu. Do chwili sprzedaży nie dojdzie do prawnego wyodrębnienia lokali w opisywanym budynku. Wobec tego przedmiotem sprzedaży będzie udział w prawie własności gruntu, nie zaś prawo do wyodrębnionego lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość.

Pani wątpliwości dotyczą wskazania, czy złożenie przez Panią i jej małżonka oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przy sprzedaży udziału w opisanej wyżej nieruchomości spowoduje, że sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Jak już wyżej wskazano, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem nie każda czynność która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

Dostawa towarów (w tym udziału w nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano powyżej, małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą, a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z wniosku, lokale znajdujące się w nabytym budynku były wynajmowane przez Panią do 2017 r. Natomiast od 2017 r. są one nadal wynajmowane przez Pani męża.

W dniu 31 grudnia 2016 r., w związku z zakończeniem działalności gospodarczej, udział we własności nieruchomości zabudowanej budynkiem został wycofany z działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią.

Z powyższego wynika, że Pani mąż prowadząc działalność gospodarczą (najem) w rozumieniu ustawy o podatku VAT w oparciu o składniki majątku wspólnego ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

W rozpatrywanej sprawie, pomimo że udział w zabudowanej nieruchomości stanowi majątek wspólny małżonków, to jednak nieruchomość jest obecnie wykorzystywana wyłącznie przez Pani męża na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (najmu) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie z tytułu sprzedaży udziału (3/10) w prawie własności zabudowanej nieruchomości, będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej, wyłącznie Pani mąż będzie stroną dokonującą czynności opodatkowanej tym podatkiem i będzie występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Skoro bowiem udział w zabudowanej nieruchomości – będący przedmiotem planowanej sprzedaży – został przez Panią jako podatnika VAT wycofany z Pani działalności gospodarczej i przekazany do działalności męża, i obecnie od 2017 r. to wyłącznie Pani mąż wykorzystuje go do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to Pani mąż w sensie ekonomicznym na gruncie podatku VAT jest właścicielem tej nieruchomości i to On dokona w efekcie dostawy udziału w nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania udziałem w zabudowanej nieruchomości jak właściciel.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że Pani mąż jako prowadzący działalność gospodarczą (najem) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dokonując sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w związku z faktem, że udział w zabudowanej nieruchomości jest wykorzystywany wyłącznie przez Pani męża w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej – tylko on będzie zobowiązany do rozliczania VAT należnego z tytułu sprzedaży udziału w tej nieruchomości.

Podsumowując, z tytułu sprzedaży 3/10 udziału w nieruchomości, będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej, wyłącznie Pani mąż (w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej – w której wykorzystuje przedmiotową nieruchomość) będzie podatnikiem podatku od towarów i usług i tylko on – z uwagi na prowadzenie działalności gospodarczej – będzie zobowiązany do rozliczania VAT należnego. W związku z powyższym, podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości będzie wyłącznie Pani mąż.

W konsekwencji nie będzie Pani podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z tytułu sprzedaży 3/10 udziału ww. nieruchomości, a sprzedaż ta nie będzie stanowiła u Pani odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, nie będzie Pani zobowiązana do dokonania rozliczenia podatku VAT w związku z tą sprzedażą.

Natomiast odnosząc się do Pani wątpliwości dotyczących możliwości rezygnacji ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy oraz wskazania, czy powinna Pani wraz z małżonkiem złożyć oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży udziału w opisanej wyżej nieruchomości, należy zaznaczyć, że skoro nie będzie Pani występować jako podatnik w związku z transakcją sprzedaży 3/10 udziału w nieruchomości, to brak jest podstaw do złożenia przez Panią takiego oświadczenia.

Tym samym, Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano za nieprawidłowe.

Kolejne Pani wątpliwości dotyczą wskazania, czy obrót osiągnięty ze sprzedaży udziału w nieruchomości będzie doliczany do Pani obrotu, powodując, że utraci Pani prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług, z którego korzysta na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Jak rozstrzygnięto powyżej, z tytułu sprzedaży 3/10 udziału w zabudowanej nieruchomości, będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej, nie będzie Pani podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z tytułu tej sprzedaży, a sprzedaż ta nie będzie stanowiła u Pani odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, skoro w analizowanym przypadku, z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości, będącej we wspólności majątkowej małżeńskiej, podatnikiem podatku od towarów i usług będzie wyłącznie Pani mąż, to transakcja ta nie będzie miała wpływu na utratę przez Panią prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – Pani nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów (sprzedaży).

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pani męża.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).