Interpretacja indywidualna z dnia 26 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.605.2022.2.BS

Brak opodatkowania czynności przenoszenia kosztów utrzymania nieruchomości oraz rozliczenia zimnej wody i ścieków oraz dokumentowania tych czynności notą księgową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania czynności przenoszenia kosztów utrzymania nieruchomości oraz rozliczenia zimnej wody i ścieków oraz sposobu ich dokumentowania.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 stycznia 2023 r. (wpływ 12 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina w 2015 r. podpisała z A. umowę na bezpłatne użyczenie lokalu użytkowego. Użyczająca oddała lokal do używania dla A. z przeznaczeniem na prowadzenie działalności lokalnych organizacji pozarządowych, takich jak: (…). Zaznaczać należy, że przeznaczenie użyczonego lokalu nie stanowi działalności statutowej A. Współpraca i działalność na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stanowi zadanie własne Gminy z art. 7 ust. 1 pkt 19 Ustawy o Samorządzie Gminnym.

Umowa została zawarta na czas określony do (…) 2018 r. W ślad za Uchwałą Rady Miejskiej w (…) z (…) 2018 r. podpisano kolejną umowę przedłużającą bezpłatne użyczenie lokalu do (…) 2023 r., ponownie przekazując lokal w użyczenie dla A., z przeznaczeniem na siedzibę lokalnych organizacji pozarządowych.

A., zgodnie z podpisaną umową zobowiązało się do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z eksploatacją przedmiotu użyczenia, takich jak m.in.: koszty energii elektrycznej, energii cieplnej, zużycia wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości czy rachunki telefoniczne.

Większość kosztów związanych z obiektem ponosi bezpośrednio A. Z uwagi na fakt, że administratorem budynku jest Wspólnota Mieszkaniowa, a Gmina jest właścicielem lokalu, raz w miesiącu Gmina otrzymuje Zawiadomienie o Wysokości Opłat. Kwota obciążenia jest stała i w jej skład wchodzą: wynagrodzenie Zarządu, fundusz remontowo-mieszkaniowy, utrzymanie części wspólnych, wywóz nieczystości, zaliczki na zimną wodę i ścieki oraz stała opłata za centralne ogrzewanie. Dwa razy w roku Wspólnota Mieszkaniowa rozlicza zużytą wodę oraz ścieki i przesyła do Gminy zestawienie.

Centralne ogrzewanie nie jest rozliczane, ponieważ Wspólnota uchwałą rozwiązała to w ten sposób, że opłaty za c.o. są stałe, niezależnie od zużycia. Gmina na podstawie otrzymywanych od Wspólnoty Mieszkaniowej Zawiadomień oraz rozliczeń wody i ścieków przenosi koszty na A., wystawiając notę księgową.

Przy nabyciu lokalu i prowadzonych remontach Gmina nie pomniejszała podatku należnego o podatek naliczony. A., administrujące lokal, również nie działa tam w charakterze podatnika podatku VAT i udostępnia lokal nieodpłatnie na rzecz organizacji pozarządowych, wykonując zadanie powierzone przez Gminę.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

A. nie ma możliwości wyboru podmiotów dostarczających media do lokalu. W przypadku centralnego ogrzewania nie ma też możliwości regulowania zużycia ciepła, ponieważ opłata za c.o. jest stała, niezależna od zużycia. Jedynie do wody jest zamontowany licznik, na podstawie którego Wspólnota Mieszkaniowa dwa razy w roku rozlicza zużycie wody i, również oszacowane na tej podstawie, odprowadzane ścieki. Pozostałe koszty ponoszone przez Gminę na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej są ustalone z góry przez Zarząd Wspólnoty.

A. jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pytanie

Czy Gmina poprawnie obciąża notą księgową A., przenosząc w ten sposób koszty utrzymania nieruchomości oraz rozliczenie zimnej wody i ścieków, na podstawie bezpłatnej umowy użyczenia lokalu, w którym wykonywane są zadania własne gminy, nałożone odrębną ustawą?

Państwa stanowisko w sprawie

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Do zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 19 należy m. in. współpraca i działalność na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Gmina jest zobligowana do wspierania i ciągłego prowadzenia działalności umożliwiającej funkcjonowanie organizacji pozarządowych. Dla realizacji tego celu, Gmina wsparła się powołaną w 2020 r. instytucją kultury, jaką jest A. w (…). Instytucja posiada odrębną osobowość prawną i samodzielnie gospodaruje przydzieloną i nabytą częścią mienia. Pojęcie i zasady funkcjonowania instytucji kultury zostały zdefiniowane w ustawie z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Jej nadrzędnym celem jest realizacja zadań z zakresu kultury, jej tworzenia, upowszechniania oraz ochrony. W świetle przytoczonej ustawy zadania A. nie są zaliczane do działalności gospodarczej.

W 2015 r. Wnioskodawca zawarł z A. umowę na bezpłatne użyczenie lokalu, którego przeznaczenie wiąże się z wykonywaniem zadań własnych Gminy, czyli wsparciem organizacji pozarządowych. Gmina z tytułu użyczenia lokalu nie pobiera od A. wynagrodzenia. Jedyne koszty jakie są zwracane Gminie to koszty, którymi Wspólnota Mieszkaniowa obciąża Gminę. W skład tych kosztów wchodzi: wynagrodzenie zarządu, fundusz remontowy, utrzymanie części wspólnych, wywóz nieczystości oraz zaliczki na zimną wodę, ścieki i stała opłata za centralne ogrzewanie. Gmina nie otrzymuje od Wspólnoty faktur VAT, a jedynie Zawiadomienie o wysokości opłat. Na podstawie zawiadomienia tworzona jest nota księgowa przedkładana do A. i w ten sposób zwracane są poniesione przez Gminę koszty.

A. zostało utworzone przez Gminę, ponadto Gmina jest zobligowana ustawą do zapewnienia niezbędnych środków finansowych do funkcjonowania A. Mimo to nie można zapominać o tym, że A. posiada osobowość prawną i działa na własny rachunek, łącznie z prowadzeniem własnej gospodarki finansowej. Wnioskodawca w żaden sposób nie czerpie korzyści ekonomicznych z użyczanego lokalu, a sam zwrot środków na postawie noty księgowej powoduje, że jest to czynność neutralna dla Gminy pod względem przychodów i wydatków. Warto zaznaczyć, że także po stronie A. nie ma z tytułu udostępnienia lokalu organizacjom pozarządowym, żadnych przychodów i nie jest to związane z działalnością opodatkowaną. A. pokrywa jedynie koszty eksploatacji nieruchomości, co jest zgodne z podpisaną umową. Podkreślić należy, że powierzone przez Gminę zadanie współpracy i wsparcia organizacji pozarządowych nie należy do zadań statutowych A. Stanowi ono jedno z wielu zadań własnych, które z ustawy o samorządzie gminnym ciąży na jednostkach sektora finansów publicznych i z tego tytułu jest ono wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów. Towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części. Nieruchomość, w tym przypadku lokal użytkowy, jest przedmiotem materialnym, rzeczą oznaczoną co do tożsamości, zatem spełnia przesłanki kwalifikując ją jako towar na gruncie VAT. Z kolei dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 oznacza prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, w zamian za wynagrodzenie. W przytoczonym stanie faktycznym umową wiążącą Wnioskodawcę i A. jest umowa użyczenia. Odnosząc się do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Najważniejszym elementem takiej umowy jest to, że nie przenosi ona własności rzeczy oraz stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Podkreślić także należy, że sam fakt zawarcia umowy cywilnoprawnej, jeżeli jest ona związana z zadaniami, które są wykonywane przez daną jednostkę jako organ władzy publicznej, nie implikuje założenia, że dana jednostka w odniesieniu do czynności stała się podatnikiem podatku VAT (wyrok NSA z 12 grudnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1879/13, wyrok NSA z 6 listopada 2014 sygn. akt I FSK 1644/13). W przypadku Gminy nieodpłatne użyczenie lokalu dla A. jest związane z wykonywaniem czynności z zakresu zadań nałożonych na Gminę ustawą o samorządzie gminnym, a A. jedynie zwraca Gminie koszty poniesione na utrzymanie tego lokalu. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy na gruncie niniejszej sprawy, Gmina działać będzie w charakterze organu władzy publicznej, realizując zadania nałożone na nią odrębną ustawą i w rezultacie nie powinna wystawiać faktury VAT.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Gmina przytoczy interpretację indywidualną z 16 października 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.487.2020.1.JJ, w której Organ uzasadnia: „Tym samym nieodpłatne udostępnianie lokali użytkowych na rzecz instytucji kultury, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych gminy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.

Mając na uwadze powyższe, w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę ww. czynność, tj. nieodpłatne udostępnianie lokali użytkowych na rzecz instytucji kultury, realizowana jest poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując tą czynność nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy(...)”.

Dalej Organ podnosi: „poniesienie tych kosztów jest więc nieodłączną częścią użytkowania lokali. Zatem Gmina nie będzie miała obowiązku naliczania podatku należnego w odniesieniu do obciążania instytucji kultury ww. kosztami. Reasumując, nieodpłatne użyczenie lokali użytkowych na rzecz instytucji kultury oraz obciążenie instytucji kultury kwotą, na którą składa się zaliczka na fundusz remontowy oraz utrzymanie części wspólnych stanowi/będzie stanowiło nierozłączne świadczenie i w konsekwencji całościowo nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Podobny pogląd reprezentuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 24 lipca 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.331.2020.2.MG oraz interpretacji z 17 maja 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.105.2017.2.SR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.),

 W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, 

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Ponadto, jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy,

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, nie może być mowy o potraktowaniu usługi świadczonej nieodpłatnie jako usługi odpłatnej i objęcie jej zakresem opodatkowania VAT.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Według art. 8 ust. 2a ustawy,

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi, w tym samym zakresie.

Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

 Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy,

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy,

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym,

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej,  np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze. zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym,

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym,

Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 19 ustawy o samorządzie gminnym,

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą kwestii poprawności przenoszenia kosztów utrzymania nieruchomości oraz rozliczenia zimnej wody i ścieków na A. notą księgową.

Z powołanych przepisów wynika, że czynność podlega opodatkowaniu, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,  pod warunkiem, że za daną czynność, przewidziano odpłatność.

W przedmiotowej sprawie, A. zgodnie z podpisaną umową zobowiązało się do ponoszenia wszelkich kosztów związanych z eksploatacją przedmiotu użyczenia. Większość kosztów związanych z obiektem ponosi bezpośrednio A. Z uwagi na fakt, że administratorem budynku jest Wspólnota Mieszkaniowa, a Państwo są właścicielem lokalu, raz w miesiącu otrzymują Państwo Zawiadomienie o Wysokości Opłat. Kwota obciążenia jest stała i w jej skład wchodzą: wynagrodzenie Zarządu, fundusz remontowo-mieszkaniowy, utrzymanie części wspólnych, wywóz nieczystości, zaliczki na zimną wodę i ścieki oraz stała opłata za centralne ogrzewanie. Dwa razy w roku Wspólnota Mieszkaniowa rozlicza zużytą wodę oraz ścieki i przesyła do Państwa zestawienie.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.), zwanej dalej ustawą o własności lokali,

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali,

Stosownie do art. 14 ustawy o własności lokali,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali,

Natomiast art. 17 ww. ustawy o własności lokali stanowi, że

Z powołanego powyżej art. 6 ustawy o własności lokali wynika, że wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej, może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis art. 6 ustawy o własności lokali posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z tej ustawy.

Regulacja art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali wskazuje na dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej: jedne związane z nieruchomością wspólną i drugie, związane z odrębną własnością lokalu. Tym samym właściciele lokali zobowiązani są uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną, na pokrycie których uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat (art. 15 ustawy o własności lokali), oraz ponoszą wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, odprowadzanie ścieków, gaz, energię elektryczną).

Wspólnota mieszkaniowa realizując wspólny interes właścicieli występuje w odmiennych rolach w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną oraz przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali właścicieli.

W pierwszym z wyżej wymienionych przypadków wspólnota, będąca jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W takiej bowiem sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych (m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali), mających udziały w nieruchomości wspólnej. Tym samym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa, jako odrębny od jej członków podmiot praw, i to ona występuje jako ostateczny konsument.

W takim więc zakresie nie świadczy ona żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali. Zatem uiszczanie przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy.

Natomiast w drugim przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym wspólnota zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości, stwierdzić zatem należy, że w sytuacji gdy przenoszą Państwo na A. koszty utrzymania nieruchomości dotyczące wynagrodzenia Zarządu, funduszu remontowo-mieszkaniowego oraz utrzymania części wspólnych, którymi obciąża Państwa wspólnota mieszkaniowa, nie dokonują Państwo również żadnych czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji brak jest podstaw do dokumentowania ww. rozliczeń fakturą. Przepisy ustawy nie określają dokumentu, na podstawie którego można udokumentować ww. czynności, dokumentem takim może być nota księgowa.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych opłat, które przenoszą Państwo na A., tj. wywóz nieczystości, zaliczki na zimną wodę i ścieki oraz ich rozliczenie, stała opłata za centralne ogrzewanie wskazać należy, że w tym przypadku dokonują Państwo sprzedaży ww. mediów na rzecz A, tj. wykonują Państwo czynności podlegające opodatkowaniu, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy – nabywają Państwo ww. usługi od wspólnoty mieszkaniowej i następnie dokonują ich odsprzedaży na rzecz A.

W konsekwencji, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy są Państwo obowiązani udokumentować ww. sprzedaż fakturą.

Tym samym, Państwa stanowisko oceniane jako całość, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W odniesieniu do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych, należy zwrócić uwagę na to, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Również interpretacje powołane przez Państwa na poparcie własnego stanowiska rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od sytuacji przedstawionej we wniosku. Zatem z uwagi na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw, powołane przez Państwa interpretacje indywidualne nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Państwa, nie wywiera skutku prawnego dla Wspólnoty Mieszkaniowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).