Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.505.2022.1.BG

Sprzedaż poszczególnych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z treścią art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 października 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 12 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek niezabudowanych.

Uzupełniła go Pani pismem z 13 grudnia 2022 r. (wpływ 16 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni w latach 1993–2014 nabyła częściowo w formie darowizny, częściowo w formie spadku i częściowo w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni łącznej (…) ha o numerze ewidencyjnym 1 położonej w obrębie (…). Szczegółowo w roku 1993 otrzymała w darowiźnie od dziadka 3/8 udziału w działce, w roku 2009 tytułem spadku po mamie kolejną 1/3 część jej udziału w działce, w roku 2010 tytułem darowizny od ojca i brata ich części udziału w działce i na koniec w wyniku ugody sądowej w roku 2014 i zniesienia współwłasności z J.C. (wujem) weszła samodzielnie w posiadanie działki nr 1 o powierzchni (…) ha.

Wnioskodawczyni jest jedyną właścicielką powyższej nieruchomości niezabudowanej w ramach majątku odrębnego.

Nie jest ona czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi żadnej pozarolniczej ani rolniczej działalności gospodarczej. Pracuje na etacie.

Na przedmiotowej nieruchomości nigdy nie świadczyła żadnych usług, nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy ani nie były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do działalności rolniczej.

W roku 2021 znajoma rodzina Państwo X z (…) zaproponowała Wnioskodawczyni, z własnej inicjatywy (bez jej zaangażowania w sprzedaż) zakup całej ww. nieruchomości, ale pod pewnymi warunkami. Państwo X byli zainteresowani zakupem powyższej nieruchomości, ale chcieli mieć pewność, że grunt będzie mógł być podzielony na mniejsze działki budowlane.

Dla terenu objętego niniejszym wnioskiem nie obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego.

Nabycie także ma nastąpić w określonym czasie (nie jednorazowo) z uwagi na uwarunkowania finansowe leżące po stronie nabywców (rodzina X). Oczywiście wiązało się to z uzyskaniem większej kwoty za posiadaną nieruchomość, a nawet zakup bez podziału z uwagi na przepisy dotyczące obrotu gruntami rolnymi byłby znacznie utrudniony o ile w ogóle możliwy.

Zatem Wnioskodawczyni wystąpiła do Wójta Gminy (…) o wydanie warunków zabudowy i podział przedmiotowej nieruchomości na mniejsze działki budowlane i działkę mogącą stanowić drogę wewnętrzną. Kserokopie decyzji o wydaniu warunków zabudowy oraz o podziale działek w załączeniu.

Wnioskodawczyni dokonując podziału działek nie wykonała żadnej innej czynności prawnej ani fizycznej związanej z przedmiotowymi działkami, a w szczególności nie organizowała zjazdów z drogi publicznej, gdyż te już istniały i dalszych uzgodnień z zarządcą drogi publicznej w tym zakresie nie poczyniła.

Nie angażowała się w żaden sposób w zabezpieczenie mediów do działek powstałych w wyniku podziału.

Nie występowała o żadne zgody w zakresie przyłączy wody i kanalizacji oraz nie podpisywała żadnych umów w tym zakresie.

Nie występowała o wydanie warunków technicznych na przyłącza energetyczne i żadnych umów w tym zakresie nie podpisywała.

Nie podejmowała i nie podejmuje żadnych czynności (poza wnioskiem o warunki zabudowy i podział) wymagających zaangażowanie własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działek typu ogrodzenie czy uzbrojenie terenu.

Nie wykonała żadnych czynności związanych z reklamą, wystawianiem ofert sprzedaży czy angażowaniem agencji pośrednictwa sprzedaży.

Podział działki rolnej na mniejsze działki poprzedzony uzyskaniem warunków zabudowy pomijając, że był warunkiem zakupu to także niewątpliwie był uzasadniony dobrze pojętym interesem dbania o swój interes i rozsądnym gospodarowaniem swoim majątkiem – prawem własności gruntu.

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie prowadzi żadnych zorganizowanych czynności mających cechy działalności gospodarczej.

Jednorazowe wystąpienie o warunki zabudowy i podział działek było związane wyłącznie w wykonywaniem jej prawa własności.

Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnych czynności wskazujących na zorganizowaną aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

10 (…) 2022 r. zostały sprzedane:

·działki o numerach 2 oraz udział 1/25 w działce 6 dla małżonki X,

·działki o numerach 3 i 4 oraz udział 2/25 w działce 6 dla małżonka X

·działka 5 oraz udział 1/25 w działce 6 dla córki małżonków X

Pozostałe działki także mają być sprzedane dla członków rodziny X w terminie późniejszym.

Przedmiotem wniosku jest sprzedaż działek 2, 3, 4, 5 oraz odpowiednie udziały w działce 6.

Pytanie

Czy sprzedaż poszczególnych działek opisanych wyżej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z treścią art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Sprzedaż działek gruntu powstałych w wyniku podziału działki 1 na działki niezabudowane, ale przeznaczone pod zabudowę (według decyzji o warunkach zabudowy) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyżej opisanych okolicznościach.

Co prawda przedmiotem sprzedaży są niewątpliwie działki o charakterze budowlanym, które co do zasady wyłączają nawet zwolnienie podmiotowe o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9, to aby mówić o opodatkowaniu musimy mieć przedmiot dostawy (towar w postaci gruntu) oraz podatnika.

Zdaniem Wnioskodawczyni czynności wykonane przez nią nie mają charakteru czynności zrównanych z działalnością gospodarczą.

Faktem jest, iż jako właścicielka wystąpiła o wydanie warunków zabudowy co zmieniło charakter działek z rolnych na budowlane (w myśl ustawy o VAT) to wykonała to wyłącznie w dobrze pojętym interesie posiadacza gruntu.

Wnioskodawczyni nie wykonała żadnych czynności ani nie zaangażowała środków jakie zaangażowałby przedsiębiorca aby sprzedaż uatrakcyjnić.

Wniosek o warunki zabudowy i podział był warunkiem sprzedaży a nie środkiem do jej dokonania.

Jak orzekł WSA w Poznaniu 16 listopada 2018 r. I SA/Po 594/18, który szczegółowo w uzasadnieniu stwierdził, że sam podział poprzedzony decyzją o warunkach zabudowy nie świadczy o działaniu w charakterze podatnika.

Cytat z wyroku: „W ocenie sądu okoliczności związane z podziałem nieruchomości nie uzasadniają w żadnej mierze twierdzenia o działaniu skarżącego w charakterze podatnika VAT. Jak wynika bowiem z rozważań TSUE zawartych w wyroku z 15 września 2011 r., C-180/10 i C-181/10, okoliczność podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny nie jest decydująca. W drodze wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie można pozbawiać osób, którym przysługuje prawo własności, podejmowania działań ukierunkowanych na korzystne z ich punktu widzenia zbycie należącego do nich majątku. Właściciel realizując swoje uprawnienie do korzystania oraz dysponowania przedmiotem tego prawa może podejmować działania zmierzające do podziału nieruchomości. Okoliczności te same w sobie, podejmowane nawet znaczną ilość razy nie mogą przemawiać za uznaniem, że późniejsza sprzedaż nieruchomości następuje w ramach działalności gospodarczej. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy analogicznie nie świadczy o zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy jest bowiem warunkiem dokonania uprzedniego podziału nieruchomości, które jak wynika z powyższych rozważań nie jest czynnością świadczącą o podjęciu profesjonalnej działalności w dziedzinie obrotu nieruchomościami. Występowanie z wnioskiem o tego rodzaju decyzje nie pozwala w żadnej mierze na rozróżnienie działalności profesjonalnej od działań związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Decyzja w przedmiocie warunków zabudowy nie jest bowiem aktem, o którego wydanie zwracają się jedynie podmioty prowadzące zorganizowaną działalność w dziedzinie obrotu nieruchomościami. W świetle przytoczonych powyżej wywodów TSUE należy zaznaczyć, że przykładem czynności mogących świadczyć o podejmowaniu aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami z zaangażowaniem środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców jest uzbrojenie terenu albo podjęcie działań marketingowych. W niniejszej sprawie nie skarżący nie podjął takich działań. Również wydzielenie gruntu pod drogę wewnętrzną nie może świadczyć o realizacji przez skarżącego czynności charakterystycznych dla osoby zawodowo trudniącej się obrotem nieruchomościami. Wydzielenie dróg tego rodzaju jest bowiem obowiązkiem związanym z zapewnieniem nowym działkom dostępu do drogi publicznej, warunkującym dopuszczalność dokonania podziału. W ocenie sądu również podejmowanie przez potencjalnego kontrahenta skarżącego działań zmierzających do uzyskania warunków zabudowy nie może przemawiać za uznaniem, że działalność skarżącego zyskała znamiona działalności gospodarczej. Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Okoliczność, że dana transakcja jest realizowana poza sferą działalności gospodarczej nie może pozbawiać stron tej transakcji prawa do dogodnego z punktu ich widzenia ukształtowania treści łączących ich praw i obowiązków. Podmiotu realizującego działania poza sferą działalności gospodarczej nie można pozbawiać prawa podejmowania działań służących do maksymalizacji zysków z planowanych działań. Brak jest podstaw do twierdzenia, że uzależnienie zawarcia definitywnej umowy sprzedaży od pozyskania warunków zabudowy przez nabywcę świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej”.

Stanowisko WSA zostało potwierdzone jako zgodne z przepisami przez NSA 30 września 2022 r. wyrok I FSK 451/19 w odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, że dostawa działek jak w opisie stanu faktycznego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest dokonywana przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust 2 ustawy:

Dostawa towaru, w tym przypadku gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie prowadzi działalności rolniczej ani żadnej działalności gospodarczej, pracuje na etacie. Wnioskodawczyni przedmiotowy grunt nabyła w ramach spadku, darowizny jak i zniesienia współwłasności i ostatecznie w roku 2014 weszła w samodzielne posiadanie działki nr 1. Rodzina X jako nabywca zgłosiła się do Wnioskodawczyni z chęcią zakupu, ale pod warunkiem dokonania podziału przedmiotowego gruntu na mniejsze działki. W związku z tym Wnioskodawczyni uzyskała decyzję o warunkach zabudowy co zmieniło charakter działek rolnych na budowlane. Wnioskodawczyni dokonując podziału działek nie wykonała żadnej innej czynności prawnej ani fizycznej związanej z przedmiotowymi działkami, a w szczególności nie organizowała zjazdów z drogi publicznej, gdyż te już istniały i dalszych uzgodnień z zarządcą drogi publicznej w tym zakresie nie poczyniła. Nie angażowała się w żaden sposób w zabezpieczenie mediów do działek powstałych w wyniku podziału. Nie występowała o żadne zgody w zakresie przyłączy wody i kanalizacji oraz nie podpisywała żadnych umów w tym zakresie. Nie występowała o wydanie warunków technicznych na przyłącza energetyczne i żadnych umów w tym zakresie nie podpisywała. Nie podejmowała i nie podejmuje żadnych czynności (poza wnioskiem o warunki zabudowy i podział) wymagających zaangażowanie własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działek typu ogrodzenie czy uzbrojenie terenu. Nie wykonała żadnych czynności związanych z reklamą, wystawianiem ofert sprzedaży czy angażowaniem agencji pośrednictwa sprzedaży. 10 (…) 2022 r. Wnioskodawczyni sprzedała działki 2, 3, 4, 5, oraz udziały w działce 6 rodzinie X. Pozostałe działki mają być również sprzedane rodzinie X w terminie późniejszym.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wskazania, czy sprzedaż poszczególnych działek opisanych we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z treścią art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z dokonaną sprzedażą ww. działek – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

W analizowanej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie sprzedaży działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana sprzedaż działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Jednorazowe wystąpienie o warunki zabudowy i podział działek było związane wyłącznie z wykonywanie prawa własności. Dokonując sprzedaży działek będących przedmiotem wniosku, Wnioskodawczyni skorzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni nie działała/nie działa w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. działek w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, sprzedaż poszczególnych działek opisanych we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z treścią art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w powołanym wyżej art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników przez Panią dołączonych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·       w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).