Ustalanie okresu zasiłkowego – 5 najczęściej popełnianych błędów

Zasiłek chorobowy przysługuje przez czas trwania niezdolności do pracy, co do zasady, nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Do tego okresu należy wliczać, pod ustawowymi warunkami, czas, za który przysługują świadczenia chorobowe - wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy, natomiast pominąć inne okresy niewykonywania pracy. We wskazanym limicie nie należy uwzględniać okresu, który został zakwestionowany przez lekarza orzecznika ZUS i za który nie przysługuje wynagrodzenie ani zasiłek z FUS, jak i niezdolności do pracy przypadającej na okres urlopu bezpłatnego czy wychowawczego.

Okres, przez który przysługuje wynagrodzenie chorobowe i zasiłek chorobowy, jest nazywany okresem zasiłkowym. Obejmuje on każdy dzień orzeczonej niezdolności do pracy określony w zaświadczeniu lekarskim ZUS e-ZLA, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Okres ten jest ograniczony w czasie i wynosi 182 dni. W przypadku gdy niezdolność do pracy jest spowodowana gruźlicą (o czym informuje kod D na zwolnieniu lekarskim) albo przypada na okres ciąży (kod B na zwolnieniu lekarskim), okres zasiłkowy jest dłuższy i wynosi 270 dni.

Do jednego okresu zasiłkowego należy wliczać okresy niezdolności do pracy spowodowane tą samą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi żadna przerwa.

Do okresu zasiłkowego należy wliczać okresy orzeczonej niezdolności do pracy, za które pracownikowi przysługuje: