Rezerwy na świadczenia emerytalne

Jednostka powinna tworzyć rezerwę na zobowiązania wobec pracowników, tj. m.in. na odprawy emerytalne, rentowe, nagrody jubileuszowe, gdy ma obowiązek wykonania świadczeń wobec pracowników wynikający z przepisów prawa pracy, postanowień układu pracy lub umów o pracę.

W myśl zapisów Krajowego Standardu Rachunkowości nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe” bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów z tytułu przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, tj. odprawy emerytalne i rentowe oraz nagrody jubileuszowe, to długoterminowe świadczenia pracownicze zależne od stażu pracy. Prawo do tych świadczeń nabywają pracownicy przez cały okres ich zatrudnienia w jednostce. Rodzi to zobowiązanie jednostki w stosunku do pracowników w przyszłości. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów z tytułu tych zobowiązań powinny być ustalane w wiarygodnie oszacowanej wartości, w ciężar kosztów bezpośrednio związanych z działalnością operacyjną w bieżącym okresie.

Ważna jest kwota przyszłych świadczeń, tj. czy jest istotna i nieuwzględnienie jej w sprawozdaniu finansowym zniekształciłoby obraz sytuacji majątkowej, finansowej oraz wynik finansowy jednostki.

Jeżeli kwota rezerwy na świadczenia pracownicze nie jest istotna, wówczas jednostka może nie tworzyć biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów i nie tworzyć rezerwy na świadczenia pracownicze. Decyzję dotyczącą skorzystania z uproszczenia, które jednostka może stosować w ramach przyjętych zasad rachunkowości, podejmuje kierownik jednostki.