Unia Europejska i Królestwo Norwegii, zwane dalej „Stronami”,

POWOŁUJĄC SIĘ na postanowienia Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., zwanej dalej „Konwencją”,

PRZYWOŁUJĄC Umowę w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii z dnia 27 lutego 1980 r., zwaną dalej „Umową z 1980 r.” ;

UWZGLĘDNIAJĄC wygaśnięcie w dniu 7 sierpnia 2012 r. Umowy pomiędzy Danią, Norwegią i Szwecją w sprawie wzajemnego dostępu do zasobów rybołówstwa w cieśninach Skagerrak i Kattegat z dnia 19 grudnia 1966 r.;

ŚWIADOME istnienia tradycyjnych duńskich, norweskich i szwedzkich łowisk w cieśninie Skagerrak;

DĄŻĄC do utrzymania wzajemnego dostępu dla statków pływających pod banderami Danii, Norwegii i Szwecji do prowadzenia połowów w cieśninie Skagerrak, w obszarach poza strefą czterech mil morskich od linii podstawowych pozostałych wspomnianych państw, na ich morzu terytorialnym i w przyległych obszarach podlegających ich jurysdykcji w zakresie rybołówstwa;

BIORĄC POD UWAGĘ znaczenie przestrzegania przez statki rybackie przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków kontroli i egzekwowania przyjętych przez odpowiednie państwa przybrzeżne, zgodnie z postanowieniami Konwencji, z Umową z 1980 r. i z niniejszą umową, w celu zapewnienia ochrony i zrównoważonego wykorzystywania żywych zasobów w cieśninie Skagerrak;

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejsza umowa dotyczy obszaru w cieśninie Skagerrak wyznaczonego od zachodu linią prostą biegnącą przez latarnię morską Hantsholm i latarnię morską Lindesnes, a od południa – linią prostą biegnącą przez latarnię morską Skagen i latarnię morską Tistlarna, w obrębie tych części morza terytorialnego i przyległych obszarów podlegających, w zakresie rybołówstwa, jurysdykcji Danii, Norwegii i Szwecji, które rozciągają się poza strefą czterech mil morskich (1 mila morska = 1 852 m) od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość morza terytorialnego.

Artykuł 2

W obrębie obszaru określonego w art. 1 każda ze Stron zobowiązuje się, na podstawie swojej jurysdykcji w zakresie rybołówstwa, zgodnie z Konwencją oraz na mocy właściwych przepisów ustawowych, do zezwolenia statkom pływającym pod banderami Danii, Norwegii i Szwecji na prowadzenie połowów, z zastrzeżeniem stosownych postanowień Umowy z 1980 r. oraz zgodnie z przydziałami uzgodnionymi przez Strony.

Artykuł 3

Strony współpracują w celu ustanowienia, w miarę możliwości, zharmonizowanych przepisów i regulacji w odniesieniu do połowów na obszarze, o którym mowa w art. 1.

Artykuł 4

Strony zgadzają się zasięgać nawzajem swojej opinii w kwestiach odnoszących się do stosowania i sprawnego wykonywania niniejszej umowy lub w przypadku sporu dotyczącego jej interpretacji.

Artykuł 5

Niniejsza Umowa pozostaje bez uszczerbku dla innych obowiązujących umów dotyczących połowów przez statki jednej Strony na obszarach podlegających w zakresie rybołówstwa jurysdykcji innej Strony.

Artykuł 6

Nie naruszając art. 1, niniejsza umowa ma zastosowanie, z jednej strony, do terytoriów, na których obowiązuje Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, i zgodnie z warunkami określonymi w tych traktatach, a z drugiej strony – do terytorium Królestwa Norwegii.

Artykuł 7

Niniejsza umowa wchodzi w życie w dniu otrzymania ostatniej notyfikacji o przeprowadzeniu przez Strony wszystkich wewnętrznych procedur niezbędnych do jej wejścia w życie.

Artykuł 8

Niniejsza umowa pozostaje w mocy do dnia 1 stycznia 2022 r. W przypadku gdy niniejsza umowa nie zostanie wypowiedziana przez żadną ze Stron w drodze pisemnego wypowiedzenia co najmniej na rok przed upływem tego terminu, pozostaje ona w mocy przez dodatkowe okresy sześciu lat, pod warunkiem że nie zostanie wypowiedziana w drodze pisemnego wypowiedzenia, co najmniej na rok przed upływem każdego takiego sześcioletniego okresu.

Artykuł 9

Niniejszą umowę, do czasu jej wejścia w życie, stosuje się tymczasowo przez okres do dwóch lat od dnia jej podpisania.

Artykuł 10

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach w językach bułgarskim, hiszpańskim, czeskim, duńskim, niemieckim, estońskim, greckim, angielskim, francuskim, chorwackim, włoskim, łotewskim, litewskim, węgierskim, maltańskim, niderlandzkim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, fińskim, szwedzkim oraz norweskim, przy czym każdy z tych tekstów jest autentyczny. W przypadku sprzeczności lub sporu pierwszeństwo ma wersja angielska.